سنجش سطح مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در رده سلولی نوروبلاستومای انسانی تیمارشده با آستاگزانتین

مقدمه: استرس اکسیداتیو در پاتوفیزیولوژی بیماری های تحلیل برنده عصبی نظیر آلزایمر، پارکینسون، هانتینگتون، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و مالتیپل اسکلروز دخیل است. به نظر می رسد، استفاده از آنتی اکسیدانهای اگزوژن می تواند در پیشگیری، درمان و کاهش عوارض این بیماری ها موثر باشد. آستاگزانتین رنگ دانه کارتنوئیدی با خواصی آنتی اکسیدانی است که خواص ضدالتهابی دارد و محافظت کننده دستگاه عصبی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر آستاگزانتین بر میزان مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) پس از ایجاد استرس اکسیداتیو با پراکسید هیدروژن در رده سلولی BE(۲)-C نوروبلاستومای انسانی است. مواد و روش­ها: در این مطالعه، سلول های نوروبلاستومای انسانی به مدت ۲۴ ساعت تحت تیمار با غلظت های مختلف آستاگزانتین (۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) و یا ۵۰ میکرومولار آسکوربیک اسید (کنترل مثبت) قرار گرفتند؛ سپس به منظور ایجاد استرس اکسیداتیو به مدت ۲ ساعت در معرض آب اکسیژنه با غلظت ۴۰۰ میکرومولار قرار گرفتند؛ همچنین یک گروه کنترل بدون تیمار و بدون ایجاد استرس اکسیداتیو وجود داشت. میزان مالون دی آلدئید به عنوان شاخص استرس اکسیداتیو و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز با روش های کالری متریک اندازهگیری شد. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد که سطح مالون دی آلدئید در گروه های تیمارشده با غلظت های مختلف آستاگزانتین و اسید آسکوربیک به طور معنیداری در مقایسه با گروه آب اکسیژنه کاهش داشت (P<۰.۰۵)؛ همچنین فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در این گروه ها افزایش معنیداری در مقایسه با گروه آب اکسیژنه نشان داد (P<۰.۰۵). بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد، آستاگزانتین از استرس اکسیداتیو ایجادشده به وسیله آب اکسیژنه با کاهش سطح مالون دی آلدئید و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان در سلول های BE(۲)C مقابله و از سلول ها در برابر عوارض استرس اکسیداتیو محافظت میکند.

Keywords:

Antioxidant enzymes , Astaxanthin , Neuroblastoma cell line , Oxidative stress , آستاگزانتین , آنزیم های آنتی اکسیدان , استرس اکسیداتیو , رده سلولی نوروبلاستوما