بررسی عناصر اسطوره ای شاهنامه در مثنوی های عطار

شاهنامه از متون برجسته و ماندگار ادبی است که حدیث سربلندی و آزادگی پهلوانان و قهرمانان اسطوره ایاین سرزمین را فریاد می کند. قهرمانانی که جانب داران حق و حقیقت بودند و علیه نیروهای باطل به نبرد برخاستند. اشخاصی که نمودار علایق و آرزوهای سرزمین ایران بوده اند. عناصر متضادی از قبیل مهر و کین ، حق و باطل و... جزء جدایی ناپذیر ساختار حماسه است . این ساختار بی شباهت به ساختار سیر و سلوک روحانی انسان در ساحت دین و عرفان نیست . این شباهت از تضاد و جدال بین نیروهای زمین گیرکننده ی انسان و نیروهای اوج برنده ی او خبر می دهد. از این رو عناصر اساطیری با ظرفیت تاویل پذیری خود به آثار عرفانی از جمله مثنویهای عطار راه یافته اند. در این پژوهش که به شیوه ی توصیفی - تحلیلی انجام گرفته ، نوع بهره برداری عطار از عناصر اسطوره ای شاهنامه بررسی شده و یافته ها حاکی از آن است که شخصیت ها وعناصر اسطوره ای شاهنامه ، نماد مفاهیم مثبت و منفی عرفانی و اخلاقی واقع شده است .

Keywords:

اسرارنامه , اسطوره , الهی نامه , حماسه , شاهنامه , مصیبت نامه , منطق الطیر