تاثیر اجتهادهای لغوی بر شکل یابی قرائت ابوعمرو

ابوعمرو بن العلاء، قاری برجسته قرآن در قرن دوم هجری، در حوزه دانش لغت نیز شهرت زیادی دارد. تحقیق حاضر قصد دارد رابطه بین دیدگاه های لغوی ابوعمرو و شیوه قرائت او را بررسی کند. شواهد متعدد نشان می دهد که قاری بصره در تعیین معانی واژگان قرآن از ترادف پرهیز کرده و بین واژگانی که عموم اهل لغت آن ها را مترادف می دانند، تفاوت قائل شده است. این تفاوت ها باعث شده است که قرائت ابوعمرو از آیات قرآن با قرائت های مشهور میان قاریان تفاوت داشته باشد. علاوه بر این، ابوعمرو نظرات خاصی درباره شمول و دربرگیری واژگان داشته که به طور مستقیم بر شیوه قرائت او تاثیر گذاشته است. به نظر می رسد این نوع اجتهادات در قرائت با نظریه تواتر قرائات از پیامبر هم خوانی ندارد. با این حال، قرائت ابوعمرو در بسیاری از آیات قرآن با دیدگاه های لغوی او مطابقت دارد و بر اساس اصول خود در علم لغت، وجوه خاصی از قرائت را ارائه داده است.

Keywords:

ابوعمرو بن العلاء , اجتهاد لغوی , اجتهاد در قرائت , قرائت قرآن , ترادف گریزی