هپارینه کردن سطوح زیست مواد برای ارتقا خون سازگاری در کاربردهای قلبی-عروقی

این مروری کوتاه بر اهمیت اصلاح سطح مواد تماس خون برای بهبود سازگاری خون ارائه می کند. سازگاری خون عمدتا تحت تاثیر خواص سطحی مواد است. اثر متقابل سطح و خون منجر به انعقاد خون می شود که برای برخی کاربردهای پزشکی مطلوب نیست. به منظور ایجاد یک ماده سازگار با خون با سطح ضد ترومبوژن یا غیرترومبوژنیک، فرضیه های نظری زیادی مطرح شده است. در عمل، اصلاح سطح با استفاده از هپارین یکی از رویکردهای پذیرفته شده برای بهبود خون سازگاری است. در این مقاله، برخی از روش های تثبیت بررسی می شوند و اثرات هپارینه کردن بر خون سازگاری در شرایط آزمایشگاهی و درون تنی نیز از جمله جذب پروتئین، چسبندگی پلاکت، تشکیل ترومبوز و سایر عواملی که بر خون سازگاری تاثیر می گذارند، ارزیابی می شوند. این مطالعه فعل و انفعالات سطح-خون، پاتوژنز لخته شدن در دستگاه های پزشکی در تماس با خون، تکنیک های رایج اصلاح سطح، مکانیسم های عمل پوشش های ضد انعقاد را بررسی می کند و جهت گیری های آینده در تحقیقات بیومواد برای جلوگیری از ترومبوز را موردبحث قرار می دهد. علاوه بر این، این مقاله به طور جامع چندین روش جدید را بررسی می کند که یا به طور کامل از تعامل بین سطوح مواد و اجزای خون جلوگیری می کند یا واکنش آبشار انعقادی، ترومبوسیت ها و لکوسیت ها را تنظیم می کند.

هپارینه کردن سطوح زیست مواد برای ارتقا خون سازگاری در کاربردهای قلبی-عروقی Keywords:

هپارین , انعقاد خون , بیومواد , هپارینه کردن , خون سازگاری