مقایسه مصرف انرژی تجدید پذیر و انرژی تجدیدناپذیر بر شاخص ردپایاکولوژیکی در ایران abstract
شاخص ردپای اکولوژیکی به عنوان یک ابزار مناسب می تواند فشار وارد شده بر اکولوژی و محیط زیست را به اطلاع عموم جامعه برساند. استفاده از منابع انرژی با کربن شدید همانند یک کاتالیزور برای افزایش ردپای اکولوژیکی بخصوص در کشورهای در حال توسعه عمل کرده است. بنابراین ضرورت بررسی عوامل تاثیرگذار بر این شاخص مشخص می شود. در این راستا مطالعه پیش رو به بررسی تاثیر متغیرهایی مانند تولید ناخالص داخلی، اندازه دولت، شاخص پیچیدگی اقتصادی، تراکم جمعیت، مصرف انرژی تجدید پذیر و تجدیدناپذیر در کشور ایران در طی سال های ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۸ می پردازد. بر این اساس متغیرهای که متغیر اندازه دولت، تراکم جمعیت و مصرف انرژی تجدید ناپذیر باعث افزایش
شاخص ردپای اکولوژیکی خواهد شد و متغیر تولید ناخالص داخلی و
شاخص پیچیدگی اقتصادی باعث کاهش ردپای اکولوژیکی در بلندمدت خواهد شد. نتایج حاصل از رابطه کوتاه مدت نشان
شاخص پیچیدگی اقتصادی میزان
شاخص ردپای اکولوژیکی را کاهش خواهد داد همچنین با افزایش متغیر اندازه دولت و متغیر مصرف انرژی تجدیدناپذیر شاخص تخریب محیط زیست افزایش خواهد یافت. این در حالیست که متغیر تراکم جمعیت تاثیر معنی داری بر ردپای اکولوژیکی در کوتاه مدت نداشته است. ضریب برآوردی ECT نشان می دهد که در هر دوره ۵۴ درصد انحرافات متغیر ردپای اکولوژیکی از بین می رود.