تحلیل ساختاری و محتوایی داستان های جشنواره ادبیات کودک و نوجوان رضوی (۱۳۹۵-۱۳۸۵)

داستان های جشنواره ادبیات کودک و نوجوان رضوی از جمله آثار داستانی در رده سنی کودک و نوجوان هستند که بیشتر به صورت یک پی رفتی و تا حدودی مثبت نگر در دهه ۸۰ و ۹۰ نگاشته شده اند. محور اصلی این داستان ها را انتقاد به بیماری، انتقاد از فقر، ستایش توسل و امید، نوع دوستی، قدرشناسی و تلاش و پشتکار تشکیل می دهد. این مقاله به روشی توصیفی و تحلیلی با هدف معرفی بهتر این داستان ها و شناخت نوع نگاه نویسندگان آنها که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، تلاش دارد عناصر مهم ساختاری و محتوایی این آثار را بررسی و تحلیل کند. بر اساس این جستار، در این داستان ها توصیفات واقعی بر تخیل نویسندگان غلبه داشته و در مجموع در این داستان ها در نهایت برتری با شخصیت های مثبت و نیروی خیر است و پایان به نسبت خوشی در انتظار قهرمانان و خوانندگان آن قرار دارد. از دیگر دستاوردهای این پژوهش می توان به غلبه فراوانی شخصیت های پویا نسبت به شخصیت های ایستا به دلیل نوع بحران ها در داستان و غلبه محتوا بر فرم، صحنه پردازی های توام با تشبیه و استعاره اشاره کرد که در خدمت درون مایه داستان قرار دارند. مشترکات متعدد در سطح زبانی، فکری و ادبی در این داستان ها از جمله سادگی و روانی کلام، استفاده از تشبیهات، استعارات و کنایه های ساده و به دور از تزئین، با هدف انتقال معنی و توصیف وضعیت شخصیت ها و فضا، وفور استفاده از زبان شکسته و اصطلاحات فولکلور و اشاعه اندیشه نویسنده در لابه لای داستان به صورت مستقیم و غیر مستقیم از دیگر نتایج این پژوهش است.

تحلیل ساختاری و محتوایی داستان های جشنواره ادبیات کودک و نوجوان رضوی (۱۳۹۵-۱۳۸۵) Keywords:

داستان جشنواره ادبیات کودک و نوجوان رضوی , تحلیل ساختاری و محتوایی , آشنایی زدایی , بسامد