بررسی دو قصیده «یا لیله السفح» شریف رضی و طغرایی بر اساس منطق مکالمه باختین

هسته اصلی منطق مکالمه­ای باختین «دیگری» است به گونه­ای که راه شناخت خود از طریق «دیگری» محقق می­شود. پارودی که یکی از انواع گفتگوها در این منطق مکالمه­ای است؛ گفتگویی دو طرفه است که می­توان از طریق آن به افکار و اندیشه­های ادیب متاخر پی برد؛ زیرا پارودی حالت اعجاب­انگیز ادیب به متن پیشین است که بر اساس آن به خلق و آفرینش جدیدی دست می­زند و با آن به گفتگو می­نشیند. یکی از پارودی­هایی که در این چارچوب قابل بررسی است، پارودی طغرایی شاعر نام­آشنای دوره عباسی، از قصیده «لیله السفح» شریف رضی است. این مقاله به روش تحلیل محتوا به مقایسه درون مایه­های مشترک دو قصیده پرداخته است تا ارزش­های هنری قصیده طغرایی و عواملی که منجر به این گفتگو گشته است را نشان دهد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که طغرایی نمونه های جدی و غیر آیرونیک از پارودی به نمایش گذاشته و حالت اعجاب انگیزی نسبت به شعر شریف رضی داشته که باعث شده است دست به خلق این اثر هنری بزند و با متن شعری رضی به گفتگو بنشیند. آشوب­های سیاسی و معزول گشتن طغرایی از وزارت، همانگونه که منجر به آفرینش شعر لامیه العجم شد، می­تواند عامل آفرینش شعری «لیله السفح» هم باشد چرا که مضمون اصلی این قصیده خاطرات خوش گذشته و حسرت خوردن بر آن دوران و آرزوی تجدید عهد می­باشد که که متناسب با روحیه این شاعر دردمند می­باشد.

بررسی دو قصیده «یا لیله السفح» شریف رضی و طغرایی بر اساس منطق مکالمه باختین Keywords:

منطق مکالمه باختین , الشریف الرضی , الطغرایی , یا لیله السفح