فرم، تابع رویداد معماری (بازنمایی عینی از یک وضعیت مدرن در شرایط پست مدرن)

ایده فرم تابع رویداد معماری، شیوه ای زمینه ای از روند شکل گیری قرائت های متفاوت از فرم در پیچیدگی های تضاد گونه معماری است؛ که از انطباق خصوصیات مکانی (فضا) و تقابل های برنامه محور (عملکرد) بر یکدیگر، به شکلی انعطاف پذیر اجازه بروز می یابد؛ درحالی که کماکان ماهیت مدرن خود را حفظ نموده، تمامی کنش ها را دوباره در شرایط پست مدرن قالب ریزی می کند. این پژوهش که به روش کیفی و با رهیافت نظری پردازی داده بنیاد انجام شده است با هدف بازنمایی عینی فرم و عملکرد معماری در تبعیت از فرهنگ جهانی، به دنبال پاسخ این پرسش است که کارکرد کالبدی فرم در معماری معاصر به ویژه معماری معاصر ایران چگونه است؟ به این منظور، داده ها در قالب مصاحبه های نیمه ساختاریافته، گردآوری و واکاوی گردیده و پاسخ ها در مصاحبه ۱۷ ام، به بالاترین سطح اشباع رسیده است. میانگین توافق ۹۰.۳۷ درصد، نشان از قابلیت اعتماد نسبتا کامل و پوشش سطح معیار بیش از ۰.۶ کاپا، قابلیت اعتبار را ایده آل توصیف می کند؛ بنابراین، شاخص کیفیت تحقیق، موردقبول و روایی و پایایی تحقیق، مورد تایید و نتیجه تحقیق با بررسی معیارهای تطبیق، تعمیم، قابلیت فهم و کنترل قابل ارزیابی و تفسیر می باشد. به نظر می رسد کارکرد فرم در معماری معاصر، تابع بازنمایی عینی از فرهنگ جهانی است؛ که به واسطه خاصیت تعاملی اش با فضا (کالبد)، در قالب یک رویداد برنامه محور، متضمن پاسخ گویی به عملکرد خواهد بود و در بحرانی خودانعکاسی از تغییراتی مداوم، به گذرگاهی موقتی میان وضعیت های جایگزین منجر می شود؛ که به جای ایجاد تضاد بین دو فرم، به دنبال برقراری ارتباط میان آن ها است؛ خواه به شکل تداوم تغییر و تحول در تکوین فضا (از طریق تکنولوژی و عملکرد)؛ و یا به شکل تضادهای پویا و پیچیدگی های انتزاعی (از طریق روابط برنامه محور و کاربردی).

Keywords:

بازنمایی عینی , فرم , رویداد , مدرنیسم/پست مدرنیسم , فرهنگ جهانی.