نقش دانش سنتی به عنوان یک رویکرد مشارکتی

دانش سنتی یکی از اشکال دانش است که ابعاد معنوی، محیطی ، فناوری، اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی جامعه را یکپارچه می کند و از تجربیات فردی در ارتباط با دنیای طبیعی و معنوی ایجاد می شود. درحالحاضر، دانش سنتی به عنوان محوری در زمینه هایی مانند توسعه پایدار، کشاورزی جنگلی ، طب سنتی ، حفاظت از تنوع زیستی ، علوم خاک، مردمشناسی کاربردی و مدیریت محیط زیست و منابع طبیعی دیده می شود. اکثر دست اندرکاران توسعه اکنون به ارزش رویکردهای مشارکتی در تصمیم گیری برای توسعه پایدار پی بردهاند. این دانش مدلهای جدیدی را برای توسعه ارائه می دهد که هم از نظر محیط زیست ی و هم از نظر اجتماعی ایمن و مفید هستند. بدین منظور، مطالعه حاضر با دیدگاهی تحلیلی -مروری به نقش دانش سنتی به عنوان یک رویکرد مشارکتی به ویژه در زمینه دانش سنتی محیط زیست پرداخته است .

Keywords:

دانش سنتی , جوامع محلی , رویکردهای مشارکتی , محیط زیست , توسعه پایدار