مفرغهای لرستان متعلق به نیمه هزاره اول و دوم قبل از میلاد، از مهم ترین جلوه های کهن هنر ایرانی به شمار می آیند. ساخت اشیا مفرغی در لرستان به قوم کاسی منتسب است . از آنجایی که این آثار در مقابر یافت شدهاند جنبه تشریفاتی داشته و نشان از اعتقادات مذهبی و اسطورهای مردمان لرستان باستان بوده است . این مقاله با تکیه بر مدارک باستانشناسی و به روش کیفی ، در پی پاسخ به این پرسش است که آثار مفرغی یافت شده در منطقه زاگرس/ لرستان، چه مرحله ای از شکل گیری باورهای فرهنگی مرتبط با حیوانات در اندیشه بشری را نشان می دهد؟ نگارندگان با بررسی تاریخ و جغرافیای این ناحیه و آثار به دست آمده از آن، چهار مورد (شامل جغرافیا، همسایگی تمدنهای مهم ، پیشتازی در دامداری و بارآوری تمدنهای مهم تاریخی ) را در موقعیت استثنایی منطقه و فرهنگ آن تشخیص دادهاند. آثار مفرغی ، بیانگر سه مرحله یا فرگشت بنیادین در تاریخ فرهنگی منطقه است که شامل مراحل شناسایی ، هماهنگی و مهار می شود. آثار مرتبط با مرحله فکری ”مهار”، نسبت به سایر نمونه ها بسیار پرشمار بوده و گویای باورهای فکری و دینی خاصی مرتبط با خود هستند که موجب پیروی سبکی هنرمندان آنها، از اشکال فکری و خطوط قرمز ویژه ای است . ماندگاری این آثار، از طریق هنر ایلامی ، به هنر هخامنشی انتقال پیدا کرده و شکل گیری الگوهای هنری و باورهای فکری شاهنشاهی هخامنشی ظاهر شد. چنانکه هنر مفرغ لرستان، بیانگر پیروزی مسلم انسان بر طبیعت است ، جهانبینی هخامنشی نیز در پی پیروزی همه جانبه بر همه جهان بود.