جایگاه دانش سنتی در پیش بینی اثرات تغییرات اقلیمی و مواجهه با آن

تغییر اقلیم یک پدیده فراگیر جهانی و رو به رشد است که زیست مندان کره زمین را در سطوح مختلف بیولوژیکی در معرض انبوهی از آسیب ها و تهدیدات قرار میدهد. از اینرو بررسی و شناخت این اثرات و ارائه راهکارهای علمی مناسب به منظور پیش بینی افزایش قدرت سازگاری جوامع اکولوژیکی به این تهدیدات از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. بنابراین در این مطالعه به بررسی اثرات تغییرات اقلیمی و نقش دانش سنتی در کاهش یا سازگاری آنها پرداخته شد. به طور کلی یافته ها حاکی از آن بود تغییرات اقلیمی در حال دگرگونی بوم سازگانهای آبی خشکی و خدمات اکولوژیکی آنها هستند. این تغییرات بر گونه ها و نحوه تعامل آنها با سایر موجودات و زیستگاههای آنها تاثیر میگذارد و ضمن تاثیر بر ساختار و عملکرد بوم سازگان ها، کالاها و خدماتی را که سیستم های طبیعی به جوامع انسانی ارائه میدهند مختل می نماید و زندگی جوامع بشری را مورد تهدید جدی قرار می دهند. همچنین یافته ها حاکی از آن بود اگر چه روشهای سازگاری و پایش اثرات مرتبط با تغییرات اقلیمی بر مبنای دانشهای سنتی بیشتر کیفی هستند اما این روشها به دلیل پویا بودن می توانند رویکردهای سازگاری مبتنی بر علم را تکامل بخشند. علاوه بر این استفاده از دانش سنتی در مطالعات تغییرات آب و هوایی به شناسایی اطلاعات پایه اکولوژیکی از طریق ارائه یک تاریخ شفاهی بخصوص برای مناطقی که اطلاعات پایه علمی آنها در دسترس نیست کمک می نماید به عنوان یک نتیجه گیری کلی می توان گفت احیای دانش سنتی مساوی با بازگشت به شیوه زندگی قدیمی و سنتی نیست. لذا تلاش برای مستندسازی، ذخیره و ترویج استفاده از دانش سنتی در کنار رویکردهای علمی ضمن اینکه راه حلی موثر برای کاهش پدیده تغییرات اقلیمی و افزایش قدرت سازگاری در برابر این تغییرات است، نقش مهمی در تضمین و تداوم فرهنگ و حفظ هویت جوامع محلی و انتقال این دانشها به نسلهایی مختلف جوامع بشری خواهد. داشت.

Keywords:

تغییرات اقلیمی دانش سنتی بوم سازگانهای آبی جوامع محلی , خدمات اکوسیستمی