بررسی میزان نقش احساس امنیت و ایمنی در ایجاد بحران هویت شهری در سکونتگاه های غیر رسمی شهرهای بزرگ

وجود محیطی امن برای زندگی انسان ازضروریات و نیازهای اصلی او به شمار میرود تداوم حضور او درمحیطهای شهری فضاهایی را می طلبد که با شرایط روحی و روانی و فیزیکی او مطابقت داشته باشد گسترش سکونت گاه های غیررسمی همواره یکی ازمسائل اصلی شهرهای کشورهای در حال توسعه بوده است با تمرکز فقر درشهرها درطول چند دهه اخیر و به موازات صنعتی شدن جهان مشکل نابرابری خدمات رسانی و کیفیت فضا به مثابه جنبه ای نامطلوب از زندگی شهری نمایان گشت درواقع چنین روندی با عینیت یافتن جنبه های کالبدی فقر درقالب محله های فقیرنشین و اسکان غیررسمی به مشخصه اکثرشهرهای بزرگ درکشورهای درحال توسعه بدل شده است که باعث بروز نابهنجاریهای اجتماعی و ازبین رفتن امنیت جسمی و روانی افراد و اختلال درفعالیت های اجتماعی شهروندان میشود طبق تحقیقات انجام شده بیشترین رفتارهای مجرمانه باتوجه به عدم کیفیت فضاهای شهری صورت میگیرد که عدم توجه به بهبود این مناطق انرا به نقطه ای برای تمرکز بزهکاران تبدیل می کند هدف ازاین نوشتار اشنایی با روشهای نظری هویت دهی به این مکان ها و ایجاد امنیت به کمک دانش طراحی محیطی است

Keywords:

محیط شهری , سکونتگاه های غیررسمی , جرم , طراحی محیطی