تحلیلی بر شاخص های کیفی مسکن در مناطق حاشیه نشین(نمونه مورد مطالعه: محله دروی مشهد)

یکی از مسائل مهم در شهرهای امروزی مساله حاشیه نشینی است، حاشیه نشینی در معنای جدید به دوره پس از انقلاب صنعتی در اروپا و پخش آن به سایر نقاط جهان برمی گردد. در سال های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه ای در پیرامون شهرهای کشورهای جهان، خارج از توسعه شهری شکل گرفته و گسترش یافته است؛ به همین دلیل نامتعارف ترین خانه ها در مناطق شهری متعلق به حاشیه نشینان است. از این رو، توجه به ابعاد کیفی بافت های مسکونی در مناطق حاشیه شهری اهمیت بسیاری یافته است. محله دروی مشهد یکی از مناطق حاشیه شهری است که با مشکلات فراوانی در زمینه تامین مسکن با کیفیت روبرو است، لذا هدف از این پژوهش شناسایی و تحلیل مولفه های کیفی مسکن در بافت حاشیه دروی می باشد. روش این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش شناسی توصیفی- تحلیلی می باشد. مولفه های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای شناسایی شدند. این مولفه ها در پرسشنامه ای با طیف لیکرت در اختیار ۲۰ نفر از کارشناسان سازمان بازآفرینی شهری و دفتر توسعه دروی قرار گرفت و بر اساس اهمیت نمره دهی شدند. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد مولفه های نوع اسکلت و سازه ساختمان، وضعیت مصالح ساختمانی، ابعاد و اندازه فضاها، وجود حمام و سرویس بهداشتی مناسب و سیستم مناسب دفع فاضلاب در بالاترین اولویت و دارای بیشترین مشکلات و نیازمند توجه بیشتر و مولفه های شکل و بر قطعات، نمای ظاهری و سیمای بصری و برخورداری از خدمات اساسی آب، برق، گاز در پایین ترین اولویت قرار دارند.

Keywords:

مسکن , شاخص های کیفی مسکن , حاشیه نشینی , محله دروی مشهد.