گردشگری به وسیله فناوری اطلاعات در سه مرحله توسعه یافته است: دهه آخر قرن بیستم، دهه اول قرن بیست و یکم و پس از سال ۲۰۱۰ تاکنون. بهره گیری از اینترنت به منزله ابزار ارتباطی با بازار در مرحله اول به تغییر مدل کسب و کار بسیاری از سازمان های
گردشگری با تمرکز بر خلق شکل های نوین ارزش در زنجیره تامین
گردشگری در مرحله دوم تغییر یافت. سپس در مرحله سوم سامانه های اجتماعی جدید مبتنی بر فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی توسعه و تکامل یافتند که بر هم آفرینی تجربه
گردشگری با مشارکت عرضه و تقاضا و سهیم شدن گردشگران در مقصدهای
گردشگری و ارائه خدمات بسیار شخصی شده به آنان را از طریق این فناوری ها به همراه داشت. در حقیقت، در مرحله سوم، سفر و
گردشگری با تاثیر فناوری اطلاعاتی دگرگونی اساسی یافته است. بنابراین، اجتماع روزافزونی در بین پژوهشگران وجود دارد که جهان در حال ورود به دوران
گردشگری هوشمند است. طبق یافته ها، چالش ها در شش سطح ترازبندی شدند. یافته های نشان داد که عدم وجود سیاست ها، چشم اندازها و دستورالعمل های نظارتی؛ هزینه آموزشی، عملیاتی و نگهداری بالا؛ نابرابری (اجتماعی)؛ عدم شفافیت و مسئولیت؛ فقدان دانش فنی در بین برنامه ریزان و ضعف زیرساخت فناوری و کمبود هوشمندی به عنوان متغیرهای کلیدی مطالعه شناخته شدند.