آسیب پذیری و تاب آوری گردشگری روستایی در برابر تغییرات اقلیم

گردشگری به عنوان یک صنعت مهم اقتصادی در تولید ناخالص داخلی جهان است. آمارهای جهانی نشان می دهد که مناطقی که انتظار می رود رشد گردشگری در آن ها در دهه های آینده قوی ترین باشد، بیشتر تحت تاثیر آسیب پذیری و بحران تغییرات آب و هوایی قرار دارند. کاهش تعداد گردشگران تاثیر منفی بر رشد اقتصادی و ازدست دادن شغل صاحبان بنگاه های گردشگری و کسب و کارهای وابسته به گردشگری خواهد داشت. تغییرات آب و هوایی خطری برای اقتصاد جهانی و مانعی فزاینده برای توسعه گردشگری برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار خواهد بود. بنابراین توسعه گردشگری پایدار و تاب آور برای دستیابی سریع به توسعه پایدار روستایی و انعطاف پذیری سیستم گردشگری حائزاهمیت است. این مطالعه به صورت کتابخانه ای با روش تحلیلی و مقایسه ای به بررسی میزان آسیب پذیری کشورهای مختلف جهان و مقایسه رشد سالانه پیش بینی شده گردشگری و نیز اهمیت تاب آوری گردشگری روستایی در برابر تغییرات اقلیم و راهکارهای توسعه گردشگری پایدار روستایی در ایران می پردازد. تاب آوری گردشگری ظرفیت افراد و جامعه را برای استفاده از منابع و سازگاری در برابر مشکلات و ناملایمات، مدیریت بهینه اقدامات سازگاری و انطباقی در راستای تغییرات ناگهانی افزایش می دهد. مطابق یافته ها، سازوکاهای توسعه گردشگری جامعه محور، توسعه کارآفرینی روستایی، برنامه ریزی برای اشتغال جوانان روستایی و افزایش مهاجرت معکوس شهر به روستا، تمرکز بر توسعه زنجیره ارزش گردشگری، افزایش ظرفیت تحمل گردشگری، توسعه اقدامات امنیت اکولوژیکی گردشگری با مدیریت منابع آب و انرژی برای کاهش آسیب پذیری و افزایش تاب آوری گردشگری روستایی در برابر تغییرات اقلیم پیشنهاد می شود.

Keywords:

تغییرات اقلیمی , تاب آوری , سازگاری , آسیب پذیری , مخاطرات گردشگری , توسعه پایدار گردشگری