استفاده از پسماندها در تغذیه دام، یک راهبرد الزامی

امروزه سیاست «پسماند صفر» در کشورهایی که دارای مدیریت سبز هستند به صورت یک رویه پذیرفته شده است. پسماند صفر به نوعی از سبک زندگی گفته می شود که در آن فرد باید مسئولیت پسماندهایی که در طی زمان تولید می کند را به طور کامل برعهده گرفته و تلاش نماید که میزان آن را به نقطه صفر نزدیک کند. به یقین در شرایط کنونی برای عملیاتی نمودن این سیاست گرانمایه در کشور زمانی دراز لازم بوده و لذا ضروری است تا رسیدن به نقطه مطلوب در زمینه استفاده از انبوه پسماندهای تولیدی سیاست های دیگر برگزیده شوند. از سوی دیگر بخش مهمی از تامین نیازهای غذایی جامعه و تحکیم پایه های امنیت غذایی به صنعت دامپروری سپرده شده است، این در حالی است که در بخش هایی از این صنعت وابستگی ۹۰درصدی به واردات نهاده های مورد نیاز وجود دارد. این وابستگی شدید در صورتی است که در دامپروی معیشت پایه به خوبی می توان از پسماندهای خام یا فرآوری شده برای پرورش دام استفاده نمود. بدین لحاظ راهبرد استفاده از پسماندها در تغذیه دام نه صرفا یک توصیه یا پیشنهاد بوده، بلکه یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. این راهبرد در صورت عملیاتی شدن می تواند موجب کاهش پسماندها و در نتیجه تنزل مقدار آلودگی محیط زیست می گردد، علاوه بر آن سبب کاهش وابستگی دامپروری به واردات، افزایش اشتغال روستائیان و کاهش مهاجرت، توسعه پایدار کشور و در نهایت تحکیم امر مهم امنیت غذایی خواهد شد.

Keywords:

آلودگی محیط زیست , کاهش واردات , امنیت غذایی