در فقه اسلام و حقوق امتیازات ویژهای به زوجه اعطا شده است تا بتواند استحکام دهنده بنیان خانواده باشد؛ اگرچه اکثر زنان ایران زمین افرادی با شان و شئونات والا هستند و سازمان خانواده در ایران از جایگاه رفیعی برخوردار است ولی همواره نباید از خلا های قانونی غافل شد و یا اجازه داد تا قانون مبدل ابزاری برای سوء استفاده عده ای از زنان سودجو گردد تا با در دست داشتن ابزارهایی چون
حق حبس (ماده ۱۰۸۵) ، وکالت در طلاق (ماده ۱۱۱۹) ،
حق تنصیف (ماده ۱۱۱۹ و عقد نامه های چاپی نادرست موجود) ازدواج را به مثابه کسب و کاری پر سود برای خود تلقی کنند وگاها حتی بدون تمکین خاص و با سوء استفاده از عرف و اعتماد زوج اموال وی را به یغما ببرند . دراین مقاله با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی , مقرراتی از قانون مدنی در زمینه
حق حبس ،
مهریه ، وکالت در طلاق مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه حاصل از این بررسی نشان می دهد که مقررات فعلی در خصوص این موضوع کافی نبوده و ضروری است معیارهای سوء استفاده از حق و راهکارهای قانونی ممانعت از اجرای حق به قصد اضرار تعیین شود.