وظایف حقوقی و اخلاقی خانواده ها در مراقبت و درمان بیماران واگیر

امروزه با ظهور بیمارهایی مسری چون کرونا، دلتا، امیکرون و نظایر آن، افزون بر شخص بیمار، خانواده و وابستگان بیمار نیز با رنج و خطرهای بسیاری تهدید می شوند؛ بنابراین ادله و قواعدی چون لزوم حفظ نفس از خطر ها، دفع ضرر محتمل، تکلیف مالایطاق، لزوم قاعده اهم و مهم، اخف الضررین، لاضرر و لاضرار، نفی عسر و حرج و ... حفظ جان خویش از خسارات و خطر های پیش آمده را به لحاظ عقلی و شرعی واجب می دانند. از سوی دیگر مفاد آموزه های اخلاقی نظیر ایثار، مواسات، هم دردی، صبر، توکل، حفظ کرامت انسانی بیماران و ...، ترک مراقبت از این قبیل بیماران واگیر را برنمی تابد. یافته های این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی با هدف بیان وظایف اخلاقی اعضای خانواده ها در قبال مراقبت از بیماران واگیر سامان یافته است، نشان می دهد بر اطرافیان بیماران واگیردار واجب کفایی است که در جمع عرفی و عقلایی بین اصول اخلاقی مراقبت از بیمار و ادله فقهی مربوط به حفظ جان خویش از ضرر محتمل با رعایت دقیق و کامل پروتکل های بهداشتی حسب وسع خود (قاعده میسور) با حفظ مراقبت از سلامتی خویش به مراقبت و درمان این قبیل بیماران بپردازند.

وظایف حقوقی و اخلاقی خانواده ها در مراقبت و درمان بیماران واگیر Keywords:

واگیر , بیماری مسری , وجوب حفظ نفس , دفع ضرر محتمل