سابقه و هدف: آنفولانزا همچنان یکی از نگرانی های مهم بهداشت جهانی است و تحقیقات مستمر برای درک تظاهرات بالینی و شاخص های پیش آگهی آن را تضمین می کند. تشخیص دقیق و استاندارد طلایی علت پنومونی مبتنی بر آزمایش های تشخیصی میکروبیولوژیکی است، با این حال، داده های بالینی و رادیولوژیکی می توانند در محدود کردن تشخیص افتراقی مفید باشند. این مطالعه با هدف ارزیابی جامع یافته های رادیولوژی در بیماران مبتلا به آنفولانزا در مرکز آموزشی درمانی رازی قائم شهر انجام شد. علاوه بر این، این تحقیق با هدف تعیین هر گونه همبستگی بالقوه بین این تظاهرات رادیولوژیکی و ویژگی های جمعیتی و هم چنین بالینی مختلف انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت آینده نگر، بیمارانی که با علائم
آنفلوانزا به بیمارستان رازی قائم شهر در بازه زمانی سال ۹۸-۱۳۹۷ بستری شدند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی رادیولوژی طی ۲۴ ساعت از ورود به بیمارستان انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS با در نظر گرفتن ۰/۰۵P< انجام شد.
یافته ها: از بین این افراد، ۳۰ نفر مرد بودند که ۵۷/۷ درصد از گروه را تشکیل می دادند، در حالی که ۲۲ بیمار باقیمانده زن بودند که ۳/۴۲ درصد از جمعیت مورد مطالعه را تشکیل می دادند. یکی از نگرانی های جدی، زیر گروهی متشکل از ۹ بیمار (۱۷/۳ درصد) به دلیل شدت وضعیت خود نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) داشتند. متاسفانه، در این زیر گروه، ۷ بیمار (۷۷/۸ درصد) در نهایت به عفونت آنفولانزا تسلیم شدند، که بر شدت این بیماری ویروسی تاکید می کند. با بررسی ارزیابی های رادیولوژیک، این مطالعه نشان داد که درحالی که ۱۳ بیمار (۲۵ درصد) یافته های طبیعی را در مطالعات تصویربرداری نشان دادند، اکثریت قابل ملاحظه ای از ۳۹ بیمار (۷۵ درصد) درجات مختلفی از ناهنجاری های ریوی را نشان دادند. این ناهنجاری ها با طیفی از تظاهرات رادیولوژیکی مشخص می شوند که نفوذ آلوئولی، کدورت های شیشه ای و ادغام به عنوان شایع ترین یافته ها ظاهر می شوند. به طور خاص، ارتشاح آلوئولی، که در ۱۴ بیمار (۲۶/۹ درصد) مشاهده شد، به عنوان یک شاخص آشکار در ارتباط با پیش آگهی ضعیف در میان گروه های آلوده به آنفولانزا ظاهر شد.
استنتاج: یافته های این تحقیق بر ارتباط معنی داری بین وجود ناهنجاری در تصویر برداری ریه به خصوص یافته انفیلتراسیون الوئولار با پیش آگهی نامناسب در بیماران مبتلا به
آنفلوانزا تاکید می کند. این الگوهای رادیولوژیکی به عنوان نشانه گرهای پیش آگهی ارزشمندی هستند که بینش های مهمی را درمورد مسیر بالینی بیماری ارائه می کنند و به طور بالقوه به تدوین مداخلات استراتژیکی کمک می کنند. در نتیجه، این مطالعه نقش محوری ارزیابی های رادیولوژیکی، به ویژه شناسایی ارتشاح آلوئولی، در پیش بینی نتایج در میان افراد مبتلا به آنفولانزا را برجسته می کند. این یافته ها بر ارتباط استفاده از ارزیابی های رادیولوژیکی به عنوان ابزار ضروری در تصمیم گیری بالینی تاکید می کنند، بنابراین مداخلات به موقع و افزایش مراقبت از بیمار در پروتکل های مدیریت آنفولانزا را تسهیل می کنند.
