روابط فرهنگی ایران و ترکیه در دوره محمدرضا پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۲۰ ش./۱۹۷۹-۱۹۴۱ م.) با تاکید بر انجمن ها و موسسه های فرهنگی
Publish place: Historical Sciences Studies، Vol: 16، Issue: 1
Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 98
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JHSS-16-1_009
Index date: 18 October 2024
روابط فرهنگی ایران و ترکیه در دوره محمدرضا پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۲۰ ش./۱۹۷۹-۱۹۴۱ م.) با تاکید بر انجمن ها و موسسه های فرهنگی abstract
ایران و عثمانی، پس از رقابت و درگیری های مختلف با یکدیگر در دوران پیشامدرن، در نیمه دوم قرن نوزدهم و ربع اول قرن بیستم، در مسیر تکاپو برای دست یافتن به تجدد، فرآیند تاریخی مشابهی را طی کردند. پس از به قدرت رسیدن آتاتورک در ترکیه و رضاخان در ایران، مناسبات دو کشور در مسیر جدیدی قرار گرفت. ورود این دو کشور به جمع علاقه مندان به تجدد و تلاش آشکار آن ها در نزدیکی به تمدن غرب، زمینه ساز علایق مشترک سیاسی و فرهنگی میان آن ها گردید. گام های نخست ایران و ترکیه در توسعه روابط یکدیگر، بیشتر معطوف به اقدامات فرهنگی همچون تبادل دانشجو و استاد و نیز متون با ارزش ادبی و تاریخی بود. این روند با وقوع جنگ جهانی دوم ادامه نیافت و توجه دو کشور بر مسائل داخلی متمرکز شد. پس از پایان جنگ و شکل گیری دنیای دوقطبی، به ویژه با توجه به فضای جنگ سرد، دو کشور که اینک متحد آمریکا به حساب می آمدند درصدد برقراری روابط صمیمانه برآمدند. بنا به همین ملاحظات، روابط خود را در چارچوب توافق نامه هایی مانند پیمان های بغداد، سنتو و سازمان همکاری عمران منطقه ای (RCD) توسعه دادند و توسعه روابط فرهنگی را هم در دستور کار قرار دادند. در سال ۱۹۵۹ م. / ۱۳۳۷ ه.ش. یک قرارداد فرهنگی بین طرفین به امضا رسید که چارچوب روابط فرهنگی دو کشور را مشخص کرد. در این دوره انجمن ها و موسسه هایی همچون انجمن دوستی ترکیه و ایران، انجمن دوستی و روابط فرهنگی ایران و ترکیه، انجمن دوستی و فرهنگ زنان ترک-ایرانی، انجمن دوستداران همکاری عمران منطقه ای، با ابتکار برخی از دولتمردان، روشنفکران و بازرگانان برجسته به منظور بهبود و پیشرفت روابط فرهنگی دو کشور تاسیس گردید. هدف این مقاله بررسی روابط فرهنگی بین ایران و ترکیه در دوره محمدرضا پهلوی با تکیه بر انجمن ها و موسسه های فرهنگی است؛ و با روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس منابع اسنادی و کتابخانه ای نوشته شده است. این مقاله برای نخستین بار، به طور همزمان از اسناد ایرانی و ترکی و نیز پژوهش های انجام شده در هر دو زبان، به شکل گسترده استفاده کرده است
روابط فرهنگی ایران و ترکیه در دوره محمدرضا پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۲۰ ش./۱۹۷۹-۱۹۴۱ م.) با تاکید بر انجمن ها و موسسه های فرهنگی Keywords:
روابط فرهنگی ایران و ترکیه در دوره محمدرضا پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۲۰ ش./۱۹۷۹-۱۹۴۱ م.) با تاکید بر انجمن ها و موسسه های فرهنگی authors
مراد جلپ
دانشجوی گروه تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حمید کرمی پور
دانشیار گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
