مطالعه اثر فرم ساختمان در استفاده از انرژی های تجدیدپذیربا نگرشی به مساله اعمال توسعه پا یدار

معماران از بسیاری از تکنیک های غیرفعال و فعال مختلف برای کاهش انرژی مورد نی از ساختمان ها و افزا یشتوانایی آنها در جذب یا تولید انرژی استفاده می کنند. معماری پایدار سیستم های غیرفعال را برای به حداقلرساندن هزینه ها و پیچیدگی در اولویت قرار می دهد و از طریق موقعیت یابی ساختمان و گنجاندن عناصرمعماری بر روی آن سعی می کند نیازهای انرژی ساختمان را برآورده کند و تنها در صورت نیاز و به عنوانمکمل از منابع انرژی تجدیدپذیر و سپس منابع سوخت فسیلی استفاده می کند. هدف از تحقیق ارائه شده ترویجمصرف انرژی سبز با ادغام طرح های تبدیل انرژی در ساختمان ها، به عنوان بخشی ذاتی از ساخت و سازمعماری است. تحقق چنین امری مستلزم تغییر و تنظیم فرمهای خارجی ساختمان است. راه حل های خاص درنظر گرفته شده به منابع انرژی تجدیدپذیر، موقعیت جغرافیایی و شرایط محیطی بستگی دارد. نوآوری راه حلهای پیشنهادی بر اس اس اصل غلظت تابش خورشیدی است که برای یکسان سازی روزانه یک فرآیند تبدیلانرژی استفاده می شود. در این مطالعه از نرم افزار اتوکد برای تهیه طرح های مفهومی از جمله مدل ها یساختمان هایی که به شکل بازتابنده های استوانه ای دایره ای شکل هستند، استفاده شد. نتایج به دست آمدهموید آن است که ادغام مبدل های انرژی و اصلاح مناسب اشکال خارجی ساختمان ها به دلیل ارزان بودن وهماهنگی زیبایی و بهره وری انرژی، نسبت به کاربرد نیروگاه های خورشیدی انعطاف پذیرتر و کارآمدتر هستند.استفاده از خود تنظیم استاتیک روشنایی سطح بالایی از قابلیت اطمینان و سادگی در عملکرد را فراهم می کند

Keywords:

انرژی تجدید پذیر , فرم ساختمان , توسعه پایدار