اهمیت آموزش مهارتهای اجتماعی در بهبود خودتنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان دزفول بود. از جمله پیامدهای مبتنی بر عدم خودتنظیمی و رفتارهای منفعلانه است و از آنجایی که رفتار مبتنی بر خودتنظیمی می تواند سازگاری فرد را با خود و با محیط اطراف افزایش دهد فرد را قادر سازد تا ضمن حفظ حرمت خود و دیگران احتمال به دست آوردن نتایج مطلوب را افزایش دهد. ابزار نکردن خود و عدم توجه به حقوق راستین و نشان ندادن قاطعیت ، انسان را گرفتار مشکل های رفتاری - اجتماعی می کند. بسیاری از ناسازگاری های فردی اجتماعی در جوانان به این دلیل به وجود می آید که جوان، قدرت خودتنظیمی و نه گفتن در جای مناسب را ندارد. او نمی خواهد دیگران را از خود برنجاند و سعی می کند و به تمام خواسته های اطرافیان چه مشروع و چه نامشروع، پاسخ مثبت دهد. پیامد چنین اطاعت کورکورانه ، در نهایت ، سلامت روانی فرد و جامعه را در معرض خطر قرار می دهد. بنابراین از طریق خودتنظیمی ، می توان سالم تر زندگی کرد و به سازگاری فردی و عزت نفس بیشتری دست یافت . بنابراین به نظر می رسد که آموزش مهارتهای اجتماعی می تواند تکنیک های موثری در بهبود خودتنظیمی ارائه دهد.

اهمیت آموزش مهارتهای اجتماعی در بهبود خودتنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی Keywords:

مهارت های اجتماعی , خودتنظیمی , دانش آموزان , مقطع ابتدایی .