مقایسه اثربخشی تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی هوازی دانش آموزان پسر شناگر

هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ۸ هفته تمرینات پلایومتریک در محیط های آبی و خشکی بر توان بی هوازی اندامهای تحتانی و فوقانی و بهبود رکورد شنای دانش آموزان پسر بود. در این مطالعه تجربی ۳۰ دانش آموز پسر شناگر با میانگین سنی ۱۲ تا ۱۵ سال به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت ۸ هفته، سه جلسه در هفته تمرینات پلایومتریک را انجام دادند توان بی هوازی با استفاده از تست های استاندارد قبل و پس از دوره تمرینی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که هر دو گروه بهبود قابل توجهی در توان بی هوازی و رکورد شنا داشتند (۰.۰۵ > p). با این حال گروه تمرین در آب بهبود بیشتری در رکورد شنا نشان داد (۰.۰۵ > p). این یافته ها نشان میدهد که تمرینات پلایومتریک در آب میتواند به عنوانیک روش موثر برای بهبود عملکرد شناگران جوان در نظر گرفته شود. تمرین ها شامل ۱۲ نوح حرکت پرش زانو بالا جمع ، پرش اسکوات ، پرش جانبی بایک پا (متوالی)، پرش عمقی ، پرش موشکی ، پرش طول جفت با متوالی) ، پرش جفت پا به بالا با توپ مدیسین بال تاب عمودی با دمبل ، تاب دست راست و چپ با دمبل ، با تو سینه با توپ مدیسن بال ، تاب دادن دست به جلو و عقب با دمبل لیلی کردن با پرتاب توپ از بالای سر خواهد بود. این تمرینات در طول مدت مشخص شده توسط دو گروه آب و خشکی در سالن انجام خواهد گرفت و مدت زمان هر جلسه تمرین ۶۰ دقیقه خواهد بود. لازم به ذکر است که تمرینات در آب و خشکی از نظر میزان و زمان انجام، برابر خواهند بود.

Keywords:

بهبود عملکرد تمرینات پلایومتریک چرخه کشش قدرت عضلانی توان بی هوازی , شنا دانش آموزان