هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر
تعامل معلم و دانش آموزان در روند یادگیری بوده که به روش توصیفیتحلیلی صورت گرفته است.
مهارت های ارتباطی مهمترین عامل در روند یادگیری هستند.
مهارت های ارتباطی آندسته از مهارت ها هستند که افراد می توانند درگیر
تعامل های بین فردی و فرایند ارتباط شوند و شامل مهارت هایمتفاوتی هستند مهم ترین آنها مهارت کلام ی، گوش دادن موثر و بازخورد است. در فرایند آموزشی ، ارتباط عبارتست ازبرقراری رابطه بین دو فرد، دو موضوع و دو اندیشه، به عبارت بهتر در تفاهم و اشتراک فکر و اندیشه بین
معلم وفراگیرنده هر قدر وجوه اشتراک بیشتر باشد، برقراری ارتباط سهل تر و مطلوب تر است. توانایی و اداره کلاس و ایجادرفتار مطلوب در دانش آموزان، بخش مهمی از کار
معلم و کلاس و زمنیه مناسب برای یادگیری است؛ که لازمه ی آنداشتن دو مهارت، برقراری ارتباط موثر ومثبت با دانش آموزان و مدیریت کلاس درس است. این دو مهارت باعثتسهیل امر آموزش و کاهش رفتارهای نامطلوب دانش آموزان می شود.
ارتباطات در کلاس درس به عنوان یکی ازوسایل لازم برای آموزش است. دانش آموزانی که دارای مهارتهای ارتباطی موثر هستند،
ارتباطات را به عنوان به عنوانوسیله ای در حل مشکلات دانسته و در زمینه تحصیل، به گونه ای سازگارتر عمل می کنند. مهارتهایارتباطی ضعیف دانش آموزان سبب مشکلات تحصیلی می گردد. از این رو، افزایش مهارتهای ارتباطی و برقراری جودوستانه در بین دانش آموزان به عنوان یکی از استراتژی های مورد استفاده جهت برقراری سازگاری درمحیط مدرسه محسوب می شود. به طور کلی، عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر با سایرین در موقعیت هایاجتماعی و از جمله مدرسه سبب بوجود آمدن مشکلات با همکلاسی ها و معلمان می گردد و این مشکلاتبین فردی در نهایت در فرآیند سازگاری ایجاد اختلال می نماید.