امروزه در میان جوامع توجه و گرای ش به ظاهر ،آراستگی و
زیبایی رو به گسترش است و این موضوع در تمام ابعاد زندگیانسان ها قابل مشاهده است . علت این گرایش آن است که اولا میل به
زیبایی یک نیاز فطری برای انسان ها به شمار می آید وثانیا در نظر اول، ظاهر انسان است که نمایانده می شود و بعد از آن افکار هر شخص منتقل می گردد. اما موضوع اصلی توجهبیش از حد افراد به
ظواهر خود می باشد که پیامد گسترش رسانه و دنیای بصری کنونی است. س طحی نگری ، توجه بیش ازحد انسان ها به صورت و ظاهر خود ، سخت گیری در انتخاب ها و...از جمله مواردی است که نشان می دهد باید در رابطه باماهیت و محدوده توجه به این امر بررسی هایی انجام گردد. دین اسلام ،دینی مبتنی بر فطرت است ، و با توجه به اینکه گرایشبه
زیبایی امری فطری است و از ابتدا همراه انسان بوده است به این امر توجه داشته و در این زمینه انسان ها را بدون راهنماییرها نکرده. پژوهش پیش رو به بررسی این گرایش در انسان از دیدگاه متخصصان حوزه علوم انسانی و جامعه شناسی وهمچنین دیدگاه اسلام و معصومین (ع) می پردازد و به دنبال یافتن هماهنگی در زمینه
آراستگی بین دو حیطه ذکر شده می باشد.