مالکیت به عنوان یکی از حقوق اساسی بشر، مصون از تعرض و احترام است. شناسایی املاک و ثبت نام مالکان و ذینفعان،تلاشی هدفمند برای ایجاد
امنیت روانی، اقتصادی و حقوقی در جامعه است. بررسی نظام حقوقی کشورهای توسعه یافته نشانمی دهد که قوانین منسجم و کارآمدی در این زمینه تهیه و نظارت جدی بر اجرای آن صورت گرفته است. در ایران نیز عدمایجاد
امنیت املاک در ثبت به دلیل رواج معاملات غیررسمی، اصلاح مقررات ثبتی زمین را ضروری کرده است و «طرح الزام به ثبت رسمی معاملات املاک» نتیجه همین ضرورت است. بعلاوه, تکثرگرایی را تا حد زیادی در نظام های ثبت املاک و اثرماهوی ثبت بر انتقال قراردادی اموال غیرمنقول نیز میتوان یافت. به گونه ای که برخی نظام ها از اثر ایجادی ثبت و برخی دیگراز اثر قابلیت استناد ثبت سخن میگویند . براین اساس, طرح الزام به ثبت رسمی معاملات اموال غیرمنقول با هدف اعاده اعتبارو جایگاه
اسناد رسمی در معاملات حوزه املاک و اراضی و رفع موانع تنظیم اسناد مذکور توسط مجلس شورای اسلامی پساز کشمکش های زیادی طی سالها نهایتا در سال ۱۴۰۲ به تصویب رسید. در عین حال, پس از اصلاحات فراوان, علیرغمداشتن مزایای زیاد دارای ایراداتی نیز می باشد که ممکن است در بستر زمان و الزامات به نتیجه مطلوب نرسد. لذا, این مطالعهبا رویکرد توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی و از طریق مطالعه قوانین و منابع معتبر انجام شده موردتجزیه و تحلیل قرارگرفته است. این مطالعه دارای کاریردهای نیز می باشد.