ابراء به معنای اسقاط حق ثابت بر ذمه دیگری میباشد و البته قلمرو آن محدودتر از اسقاط است. مورد ابراء باید حق باشد؛از این رو، ابراء از عین خارجی درست نیست؛ زیرا ابراء به معنی اسقاط است و اعیان قابل اسقاط نیس تند. بحث از ابراء علاوهبر اینکه مطمح نظر قانونگذار قرار گرفته، فقیهان نیز به آن پرداخته اند. نظر به مبتلابه بودن موضوع ابراء و کاربرد آن درابواب گوناگون، پژوهش حاضر که به روش توصیفی – تحلیلی صورت پذیرفته، آثار ابراء و مصادیق آن را مورد بررسیقرار داده و چنین نتیجه گرفته است که ابراء در محدوده متعددی اعم از سقوط طلب، مسئولیت تضامنی، غصب، ابراء ذمهمیت، ابراء ضامن، ابراء طبیب و ابراء محیل مصداق می یابد و اثر آن هر چند که در قالب اسقاط تحقق می یابد و انحلال رابدنبال دارد؛ اما در هر یک از موارد یاد شده، به شکلی متفاوت از دیگری قابل بحث است.