از مسائلی که همواره ذهن بشری را به قدمت تاریخ حیات بشری به خود مشغول داشته،
معاد و اعتقاد به
قیامت است همهادیان الهی بشارت
قیامت و حسابرسی به اعمال بشری را وعده داده اند اما در کیفیت و چگونگی آن بین پیروان ادیان ومتفکران آنها اختلاف نظر وجود دارد. زندگی اخروی برای بشر به عنوان یک مجهول بوده است که پاسخگویی به اینمجهولات را ادیان آسمانی برعهده داشته اند برای آدمی زندگی بعد از مرگ جذاب و مبهم بوده زیرا او میل بهبقاء،کمال و فلسفه ضرورت دین و عبادت است.
قیامت حادثه ای است که همه اشیا ء و همه انسان ها را در بر می گیرد وواقعه ای است که برای کل جهان رخ میدهد و کل جهان وارد مرحله جدید و حیات جدید و نظام جدید می گردد. برایمحاسبه اعمال انسان، علاوه بر اعمالی که به صورت مجسم و عینی در پی ش چشم او قرار دارد، نامه اعمال انسان که تماماعمال انسان در آن ضبط شده به او داده میشود. ادیان آسمانی باور به زندگی بعد از مرگ را به عنوان یکی از اصولآنها می باشد، دین اسلام نیزبه عنوان کامل ترین و آخرین دین آسمانی به اصل
معاد اشاره و تاکید دارد و باور مسلمانانبه آن را از اصول اعتقادی و پایه دین اسلام می داند و یک چهارم آیات قرآن کریم به این مساله اشاره دارد. اگر روح وروان بشری براساس آموزه های قرآنی تربیت شود، او باوری عمیق و جدایی ناپذیر با
قیامت دارد از مسائلی که بر انسانپوشیده است زمان پایان حیات این جهان و آغاز
قیامت است که همین امر سبب می شود فرد در جهت تربیت نفس بیشترتلاش نماید. در
معاد جسمانی روح و نفس آدمی بعد از مرگ و جدایی از بدن، در عالم برزخ و
قیامت دوباره بهکالبدجسم برمی گردد، در
معاد سعادت و شقاوت افراد بر اساس لذات و آلام حسی استوار است. پس در لازمه آنوجود بدن است.
معاد بر نظام طبیعت سایه حاکمیت انداخته است و طبیعت زمینه حرکت معادی انسان به سوی کمالمعنوی و حاضر شدن در محضر خداوند است.