دیرند، حافظه و همبودی گذشته و حال در فلسفه برگسون

در فلسفه برگسون، «دیرند» به عنوان یک مفهوم بنیادی، جریانی سیال و پیوسته است که همواره در حال شدن است. در این جریان سیال، گذشته، حال و آینده به طور جدایی ناپذیر در هم تنیده اند. حافظه در تجربه زمان حقیقی یا دیرند، نقش کلیدی دارد؛ به گونه ای که نه تنها گذشته را ذخیره می کند، بلکه آن را به زمان حال می آورد و با آن درمی آمیزد. این فرایند منجر به حضور هم زمان گذشته و حال، در تجربه های ما می شود. برگسون برای توضیح رابطه میان گذشته و حال از مفهوم «همبودی» استفاده کرده است. همبودی به معنای حضور هم زمان تمام لحظات زندگی در ذهن ما است. به عبارت دیگر، تمام تجربیات ما از گذشته تا حال، در حافظه ذخیره شده اند و به طور هم زمان، در ذهن ما حضور دارند. این حضور هم زمان به این معنا است که گذشته به صورت بالقوه و نهفته در حافظه موجود است و به طور فعال، بر افکار، احساسات و اعمال ما در حال تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر، به بررسی نقش حافظه در تداوم زمان و همبودی گذشته و حال می پردازد و نشان می دهد چگونه لحظات مختلف زمان در تجربه انسانی به هم پیوسته و درهم تنیده اند، به طوری که هیچ گاه نمی توان آنها را مستقل از یکدیگر در نظر گرفت. با توجه به دیدگاه برگسون، این تحقیق تلاش می کند ارتباط پیچیده و پویا میان زمان، حافظه و تجربه انسانی را تحلیل و تبیین نماید. فهم عمیق تر از نقش حافظه و همبودی در فلسفه برگسون، می تواند به درک بهتر از ماهیت زمان و تجربه انسانی کمک کند.

دیرند، حافظه و همبودی گذشته و حال در فلسفه برگسون Keywords:

برگسون , دیرند , حافظه , همبودی , بالقوه , گذشته , حال