بررسی امکان توسعه دامنه حدود توسط حاکم اسلامی با تاکید بر شرب خمر و محاربه در فقهامامیه و حقوق کیفری ایران

این پژوهش با هدف بررسی امکان توسعه دامنه حدود توسط حاکم اسلامی با تاکید بر شرب خمر و محاربه درفقه امامیه و حقوق کیفری ایران و روش تحقیق نیز به صورت کتابخانه ای اسنادی و توضیحی می باشد.. –شرب خمر از دیرباز مورد توجه متون دینی ادیان مختلف و سیاست تقنینی جوامع بشری بوده است و به دلیلمضرات شخصی و اجتماعی آن همواره مورد نکوهش و البته جرم انگاری قرار گرفته است.آنچه مشخص استمربوط به این امر است که جرم شرب خمر مانند سایر پدیده های مجرمانه دارای یکسری از علل و عوامل شکلدهنده است که به کمک علم جرم شناسی کشف و بررسی شده است که بخشی از آن در قوانین کیفری متبلورمی شود.مجازات شرب خمر و جرم شراب خواری در قانون جدید سال ۱۴۰۲ ؛ شرب خمر یکی از جرائمی استکه در قانون مجازات اسلامی ایران به عنوان جرم تعزیری پیشبینی شده است. مجازات شرب خمر، ۸۰ ضربهشلاق است.مصرف مشروبات الکلی یا شرب خمر یکی از حدود شرعی محسوب می شود و دارای مجازات حدیاست. قانون مجازات اسلامی نیز این مجازات حدی در شرع را به رسمیت شناخته و به عنوان مجازات شرب خمربیان کرده است. ماده ۲۶۴ قانون مجازات اسلامی در همین رابطه می گوید : مصرف مسکر از قبیل خوردن،تزریق و تدخین آن کم باشد یا زیاد، جامد باشد یا مایع، مست کند یا نکند، خالص باشد یا مخلوط به گونه ایکه آن را از مسکر بودن خارج نکند، موجب حد است. مصرف خمر و سایر مسکرات , آثار و عواقب نامطلوب وناخوشایندی از لحاظ جسمی و روانی به دنبال دارد . شرب خمر یک جرم حدی است, یعنی شرایط و کیفیاتاین جرم و مجازات آن در شرع مقدس بیان شده است. قانون گذار به تبع شرع در قانون مجازات و در قسمتحدود به این جرم و مجازات ناشی از آن پرداخته است و در ماده ۲۶۴ قانون مجازات علاوه بر خوردن, تزریق وتدخین مسکرات را هم موجب حد دانسته است که این حکم با نظر فقهای شیعه مبنی بر اینکهخوردن مسکرات موجب حد است سازگاری ندارد .محاربه در فقه بهمعنای سلاح کشیدن به روی مردم، به قصدترساندن آنان است به فتوای فقیهان هر کس که آشکارا و بهزور، مال دیگری را بگیرد یا مردم را به اسارت ببرد،محارب است. مراد از سلاح هر ابزاری است که در درگیری بین انسانها استفاده می شود؛ مانند شمشیر، کمان وهمچنین سلاح های امروزی.مجازات محاربه، همچون مجازات های ارتداد، زنا و شرب خمر، جزو حدود است یعنی در شرع برای آن مجازات مشخصی در نظر گرفته شده است . با این حال محاربه این تفاوت را با دیگرحدود دارد که برای آن چهار مجازات تعیین شده که یک یا چند مورد از آنها اعمال می شود.

بررسی امکان توسعه دامنه حدود توسط حاکم اسلامی با تاکید بر شرب خمر و محاربه در فقهامامیه و حقوق کیفری ایران Keywords:

حاکم اسلامی , شرب خمر , محاربه , فقه امامیه و حقوق کیفری ایران