اثرات محافظتی تائورین بر تغییرات بافتی ایجاد شده درکلیه موش سوری ناشی از تجویز طولانی مدت آکریلامید

امروزه مصرف غذاهای بسته بندی و فست فودها رواج یافته است . بسیاری از این غذاها حاوی آکریلامید می باشند که یک ترکیب بسیار فعالاست و در حین پخت در حرارتهای بالادر مواد غذایی غنی از کربوهیدرات و پروتئین به وجود می آید. آکریلامید با القای استرس اکسیداتیو تاثیرات سمی بر بافت های مختلف بدن می گذارد. تائورین از مشتقات اسیدآمینه سیستئین بوده و دارای نقش آنتی اکسیدانی و تاثیر در تنظیم سیستم ایمنی بدن می باشد. هدف از این مطالعه ، بررسی نقش محافظتی تائورین بر اثرات طولانی مدت آکریلامید درکلیه می باشد. در این مطالعه از ۴۰ قطعه موش سوری نر ۸-۶ هفته ای استفاده شد که به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل ml) ۲.۰) سرم فیزیولوژی ، گروه تیمار ( ۲,۰ (mlآکریلامید(mg/kg ۵۰)، گروههای تجربی به ترتیب ml) ۲.۰) آکریلامید(mg/kg ۵۰) ویک ساعت قبل از آن ml) ۲.۰) تائورین ( and ۷۵/ ۱۵۰)به مدت ۴۵ روز بصورت خوراکی دریافت کردند. در پایان کار بافت کلیه با رنگ آمیزی های هماتوکسیلین - ائوزین و پاس رنگ آمیزی شده و مورد بررسی قرار گرفت . در گروه آکریلامید نکروز توبولی و دژنرسانس آبکی در توبولهای پروگزیمال کلیوی و پرخونی و خونریزی در پارانشیم کلیه دیده شد. پس از درمان با تائورین ، کاهش قابل توجهی در تغییرات نکروتیک و دژنراتیو توبولها رخ داده و خونریزی و پرخونی در پارانشیم کلیه کاهش پیدا کرد. در مطالعه حاضر، نشان داده شد که تائورین اثرات سمی آکریلامید بر بافت کلیه را کاهش می دهد.

اثرات محافظتی تائورین بر تغییرات بافتی ایجاد شده درکلیه موش سوری ناشی از تجویز طولانی مدت آکریلامید Keywords:

تائورین , آکریلامید , کلیه , هیستولوژی , موش سوری