امروزه تقاضا برای تولید غذاهایی با حداقل میزان نگهدارنده های شیمیایی و فاقد آلودگی که ایمنی و سلامت مصرف کنندگان را تضمین کنند، افزایش یافته است. روش های نگهداری گوناگونی جهت برآورده کردن خواسته مصرف کنندگان و بهبود ویژگی های کیفی محصولات غذایی معرفی شده و
پرتو فرابنفش به عنوان یکی از فناوری های نوین و جایگزینی مناسب برای فرآیندهای حرارتی معمول مورد توجه قرارگرفته است. فرابنفش بخشی از طیف الکترومغناطیسی بین نور مرئی و پرتو ایکس بوده که شامل ۴ طول موج از جمله UV-C,UV-B,UV-A و UV-V می باشدو از انی بین UV-C با طول موج کوتاه تر و انرژی زیاد، بشترین کاربرد را در صنایع غذایی دارد. استفاده از پرتو فرابنفش، روشی غیر سمی و غیر تهاجمی یا مزایایی همچون عدم وجود بقایای شیمیایی، عدم تولید ضایعات مقرون به صرفه بودن (هزینه نصب و نگهداری کم)، اجرای ساده، سازگار با محیط زیست، مصرف انرژی پایین است و تاثیر کمی بر کیفیت تغذیه و پارامترهای ارگانولپتیک می گذارد. این فناوری در فرآوری مایعاتی نظیر آبمیوه ها، شیر و سایر نوشیدنی ها استفاده شده و UV-C با کاهش بار میکروبی توانسته بود بار میکروبی را کاهش و ماندگاری محصول را افزایش دهد. همچنین
پرتو فرابنفش در ضدعفونی کردن سطوح و تجهیزات مناسب برای مواد شیمیایی ضدعفونی کننده استفاده شده است این امر به حفظ ایمنی و مواد ذایی، سلامت مصرف کنندگان و جلوگیری از بروز آلودگی شیمیایی منجر گردید. در فرایندهای خشک کردن مواد غذایی، استفاده از
پرتو فرابنفش توانسته زمان خشک کردن را کاهش دهد و از تخریب مواد مغذی جلوگیری نماید. علاوه بر موارد فوق، استفاده از
پرتو فرابنفش برای نگهداری محصولات تازه مانند میوه ها و سبزیجات، از رشد قارچ ها و باکتری ها جلوگیری نموده و فساد را به تاخیر می اندازد.