اثر نانوذرات سیلیکون بر عوامل تنظیمی مسیر بیوسنتز ساکارز در نیشکر

نیشکر یک محصول حیاتی است که به دلیل ساقه های غنی از ساکارز که منبع اولیه قند در سراسر جهان است، به طور گسترده کشت می شود. رشد و عملکرد نیشکر می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی مختلق قرار گیرد، در حوزه علوم کشاورزی و بیوتکنولوژی گیاهی، تلاش برای افزایش رشد، بهره وری انعطاف پذیری گیاهان در برابر عوامل تنش زای محیطی، علاقه قابل توجهی را در کاربرد نانوتکولوژی برانگیخته است. در میان نانوذر ات مختلف، نانوذرات سیلیکون به دلیل زیست سازگاری منحصر به فرد، توانایی بهبود جذب مواد مغذی و عملکردشان در افزایش تحمل تنش در گیاهان مورد توجه قرار گرفته اند. علیرغم این که سیلیکون به عنوان یک ماده مغذی ضروری برای نیشکر محسوب نمی شود اما اثرات مفید آن در رشد و عملکرد گیاه تایید شده است. یکی از حوزه های جالب بررسی تاثیر نانوذرات سیلیکون بر عوامل تنظیم کننده درگیر در مسیر بیوسنتز سازکار است، مسیر بیوشیمیایی که نقش مهمی در تولید وتوزیع سکارز در گیاه دارد. استفاده از نانوذرات سیلیکون در کشت نیشکر عملکرد محصول را افزایش می دهد و با شیوه های کشاورزی پایدار همسو می باشد. علاوه بر بهبود مقاومت در برابر تنش ها و بیماری ها نانوذرات سیلیکون می توانند مصرف کودهای شیمیایی را کاهش دهند. که متعاقبا منجر به کاهش آلودگیهای زیست محیطی میشود. علاوه بر این، با بهبود جذب مواد غذایی از خاک می تواند به افزایش راندمان مصرف کودها و به حداقل رساندن پساب و الودگی های زیست محیطی کمک کند.

اثر نانوذرات سیلیکون بر عوامل تنظیمی مسیر بیوسنتز ساکارز در نیشکر Keywords:

امنیت غذایی , بیان ژن , نانوبیوتکنولوژی , قند