تبیین شاخص های مدیریتی در زیرساخت های حمل ونقل ریلی (مطالعه موردی: کلان شهر اصفهان)

در عصر حاضر، حمل و نقل به عنوان یکی از مولفه های بسیار تاثیرگذار و به عنوان یکی از ابزارهای بسیار مهم توسعه نقش و جایگاه خاصی یافته است. مزیت های چشمگیر حمل و نقل ریلی از جهت ملاحظات اقتصادی، ایمنی و زیست محیطی در کنار ویژگی های خاص کشورمان موجب شده که این شیوه نسبت به سایر شقوق حمل و نقل از بیشترین تاکید و بالاترین اولویت در سیاست های کلی و برنامه های توسعه جمهوری اسلامی ایران برخوردار شود. روش این پژوهش کیفی واز نوع روش گراندد تئوری (داده بنیاد) است که به واسطه برخی ویژگی های خاص آن در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری شامل مصاحبه با ۱۲ نفر مدیران، صاحب نظران و متخصصان کلیدی در زیرساختهای حمل ونقل ریلی می باشند که منظور از تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ، از روش کیفی- استقرایی، گراندد تئوری (شامل مراحل کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی) می باشد. نتایج شامل ۱۹ مقوله کلی در قالب مدل پارادایمی که این عوامل دربرگیرنده شرایط علی (توسعه عمومی؛ چالش های اقتصادی؛ مزیت ها و قابلیت های صنعت ریلی؛ نگرش جدید به مدیریت) پدیده محوری (مدیریت زیرساخت ریلی)، شرایط زمینه ساز (مدیریت بحران؛ سیاست های توسعه؛ توسعه سرمایه انسانی؛ ابعاد محتوایی)، شرایط مداخله گر (اقتصاد حمل و نقل؛ چارچوب ها و مفروضات ذهنی؛ مداخلات سیاسی) و راهبردها (راهبرد کنترلی؛ توسعه قابلیت ها؛ تحقیق و توسعه فناوری و نوآوری؛ مهارت های مدیریتی) و پیامدها (بهبود؛ توسعه زیر ساختی؛ مدیریت ظرفیت ها و قابلیت های حمل و نقل) می باشد.

تبیین شاخص های مدیریتی در زیرساخت های حمل ونقل ریلی (مطالعه موردی: کلان شهر اصفهان) Keywords:

شاخص های مدیریتی , زیرساخت , کلان شهر اصفهان , حمل ونقل ریلی , داده بنیاد