محاسبه بافرهای زمانی با رویکرد فازی جهت جذب اختلالات در یک سیستم راه آهن درون شهری به همراه یک مطالعه موردی

مقاله حاضر در راستای مدیریت اختلالات قطارها در طی بلاکها و توقف در ایستگاه ها و دستیابی به قابلیت اطمینان مورد انتظار است. با توجه به اینکه در صورت عدم جذب مناسب اختلالات، این پدیده از یک قطار به قطار دیگر امکان افزایش دارد، بنابراین موضوع جذب آن از اهمیتبسیاری برخوردار است. در حال حاضر، در مطالعات برنامه ریزی بهره برداری خطوط راه آهن درون شهری، مقدار مورد نیاز بافرهایزمانی به صورت غیردقیق و تقریبی برابر 5 ثانیه به ازای هر کیلومتر در نظر گرفته می شود. در این مقاله، هدف تعریف و محاسبه دقیق بافرهای زمانی با مقدار و مکان تخصیص مناسب است. در این راستا یک مدل ریاضی جدید ارائه و با بکارگیری رویکرد فازی، میزان بافرهای زمانی محاسبه می شود. همچنین جهت محاسبه حدود پایین و بالای مجموعه های فازی، یک رابطه ریاضی و الگوریتم ابتکاری ارائه می شود.در نهایت جهت شفاف شدن عملکرد رویکرد پیشنهادی، چندین مثال تصادفی به همراه یک مطالعه موردی در یکی از خطوط راه آهن درون شهری در ایران بررسی و نتایج ارائه خواهد شد. نتایج نهایی بیانگر این موضوع هستند که بافرهای زمانی مورد نیاز با استفاده از روش پیشنهادی به صورت دقیق تری قابل محاسبه است و نتیجتاً محاسبات مربوط به تعداد قطار مورد نیاز و تعداد خطوط پارکینگ با دقت و اطمینان بالاتری قابل محاسبه خواهند بود

Keywords:

اختلالات حرکت قطارها , بافرهای زمانی , برنامه بهره برداری , سیستمهای راه آهن درون شهری , رویکرد فازی