ادبیات معاصر ایران، به عنوان بخشی از تاریخ سرزمین غنی فرهنگی و ادبی این کشور، با ویژگی هایی منحصر به فرد و تحول های چشم گیر خود به جهانیان معرفی شده است. در این دوره، شاعران و نویسندگان با بهره گیری از
آرایه های ادبی، توانستند چالش ها و دغدغه های اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی را به زیبایی در آثار خود جای دهند و به بیان احساسات و افکار عمیق انسانی پرداخته و گاه آنان را به نقد جامعه و ساحت های مختلف ذهنی سوق دهند.
آرایه های ادبی به عنوان ابزارهای زبانی و بیانی، به نویسندگان و شاعران این امکان را داده است که با اعطای
وزن و قوام به آثار خود، به خلق آثاری وزین و ماندگار بپردازند. در نهایت، می توان گفت که
آرایه های ادبی نه تنها به عنوان ابزارهایی برای زیباسازی متن های ادبی عمل می کنند، بلکه در وزین کردن و غنی سازی محتوای آثار معاصر نیز نقش بسزایی ایفا می کنند. در شرایطی که
ادبیات معاصر با چالش های فرهنگی و اجتماعی متعددی روبروست، بهره مندی از
آرایه های ادبی می تواند فرصتی برای ظهور و بروز افکار نوین و انتقادی در این عرصه باشد. بنابراین، در بررسی آثار ادبی معاصر ایران، توجه به
آرایه های ادبی اهمیت بالایی دارد.