ارزیابی قابلیت تولید علوفه لاین های گلرنگ علوفه ای در اراضی شور و کم بازده حاشیه دریاچه ارومیه

بخش گسترده ای از اراضی زراعی حاشیه دریاچه ارومیه را اراضی کم بازده تشکیل می دهند. گلرنگ با تحمل به شوری و خشکی بالا جزء معدود گیاهان زراعی است که در این اراضی قابلیت کشت دارد. پژوهش حاضر در ایستگاه خسروشاه مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی واقع در اراضی شور (۵/۶ دسی زیمنس بر متر) و کم بازده حاشیه دریاچه ارومیه به اجرا در آمد. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ۲۱ شهریور ماه سال ۱۴۰۱ کشت شد. تیمارهای آزمایش شامل ۱۱ ژنوتیپ گلرنگ بودند. فاصله خطوط کاشت ۳۰ سانتی متر و میزان بذر ۲۵ کیلوگرم در هکتار درنظر گرفته شد. نتایج ارزیابی وزن تر و خشک علوفه تولید شده ۱۱ ژنوتیپ گلرنگ مورد مطالعه نشان داد که ژنوتیپ های شماره ۸، ۱۰، ۹، ۵، ۷ و ۲ به-ترتیب با کسب وزن تر علوفه ۷/۱۵۰، ۷/۱۳۹، ۳/۱۲۸، ۳/۱۲۴، ۳/۱۲۴ و ۳/۱۲۲ تن در هکتار و وزن خشک علوفه ۸/۳۳، ۱/۳۰، ۵/۲۶، ۹/۲۶، ۱/۲۷ و ۷/۲۷ تن در هکتار بیشترین مقادیر را در اراضی کم بازده و شور حاشیه دریاچه ارومیه با اقلیم سرد به خود اختصاص دادند. این ژنوتیپ ها از نظر گروه رسیدگی میان رس و زود رس هستند و به جز ژنوتیپ شماره ۲ همگی منشاء آسیایی دارند. به نظر می-رسد ژنوتیپ های ۸ (PI۴۰۷۶۱۳)، ۱۰ (گل مهر)، ۹ (PI۳۰۴۴۵۵)، ۵ (PI۴۰۷۶۰۵)، ۷ (PI۴۰۷۶۲۴) و ۲ (PI۲۳۷۵۳۹) بتوانند در اقلیم سرد و نیمه خشک آذربایجان شرقی و به ویژه در اراضی شور در زمینه تولید علوفه دام نقش موثری داشته باشند.

Keywords:

اراضی شور و کم بازده , دشت تبریز , گلرنگ علوفه ای , ژنوتیپ