تحلیلی بر مدل کارآفرینی اکوسیستمی برای دانشگاه با رویکرد دانش محور: نقش دانشگاه ها در تضمین موفقیت دانش و کارآفرینی abstract
اکوسیستم (Ecosystem) یکی از مفاهیم مهم در زیست شناسی است. این عبارت ابتدا در علوم طبیعی مطرح شد و بعدها به علوم دیگر از جمله مدیریت و اقتصاد تسری پیدا کرد. منظور از اکوسیستم یا زیست بوم، سیستم حیاتی است که یک گیاه یا جانور در آن امکان رشد و حیات دارد. در این سیستم موجودات زنده و غیر زنده تعاملات سازنده، متوازن و پایدار دارند. اکوسیستم ها انواع و اندازه های متفاوتی دارند، به عنوان مثال درخت یک اکوسیستم کوچک و اقیانوس یک اکوسیستم بزرگ است. اکوسیستم دارای سه مولفه کلیدی است: جمعیت یا ذینفعان سیستم؛ مکان و محل اکوسیستم؛ وابستگی و تعاملات بین جمعیت اکوسیستم. عناصر داخل اکوسیستم برای رشد و حیات به یکدیگر وابسته هستند و هر کدام نقش مستقل و مجزایی ایفا می کنند.
کارآفرینی (به طور صحیح: ارزش آفرینی) (به زبان انگلیسی: Entrepreneurship) به فرایند خلق ارزش جدید (مادی یا معنوی) از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسکهای ناشی از آن گفته می شود. وقتی دو عبارت اکوسیستم و
کارآفرینی در کنار هم قرار می گیرند مفهوم جدیدی را پدید می آوردند که مورد توجه محققان، مدیران و سیاستمداران قرار گرفته است. از آن جایی که
کارآفرینی در خلا رخ نمی دهد؛ توسعه
کارآفرینی مستلزم شبکه ای از عناصر مختلف است که نقش مهمی در رشد فعالیت های کارآفرینانه دارد. این شبکه شامل بازیگران مختلفی است که به صورت مستقل از هم فعالیت داشته اما تحت یک مجموعه به نام اکوسیستم
کارآفرینی با هم تعامل دارند. هدف این تحقیق توسعه یک مدل اکوسیستم
کارآفرینی در دانشگاه با استفاده از رویکرد
دانش محور است. نقش دانشگاه ها در تضمین موفقیت دانش و
کارآفرینی فراتر از انتقال دانش است. در نهایت، آنها به ایجاد یک اکوسیستم
کارآفرینی مبتنی بر دانش کمک می کنند.
کارآفرینی دانش محور با مجموعه پیچیده ای از مولفه ها مواجه است که اکوسیستم
دانش محور آن را ایجاد می کند. به طوری که هر یک از ابعاد این حوزه هم در مولفه های درونی دانشگاه و نظام آموزش عالی و هم در اجزا و زیر سیستم های بیرونی جامعه ادغام می شود.