آموزش و پرورش یکی از عوامل مهم توسعه و پیشرفت هرکشوری است و در رشد و تعالی زندگی فردی و اجتماعی انسان جایگاهارزشمندی دارد.آموزش و پرورش مستقیما در تحول و پیشرفت جامعه در ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سلامتروان جامعه نقش بسزایی دارد؛ بنابراین، ضعف و قوت این نهاد، به ضعف یا پیشرفت جامعه منجر می شود (فرانکی و چیپ، ۲۰۱۸ : ۱۳۲۶).کرونا به مثابه پدیده ای اجتماعی برهمه ساحات زیست اجتماعی افراد جامعه اثرگذاشته است که وضعیت آموزش و پرورش رسمی وهمچنین روند آموزش
دانش آموزان نیز از این قاعده مستثناء نیست. گرچه مجازی شدن روند آموزش دارا ی مزایای انکارناپذیری است ،به نظرمی رسد قرنطینگی و غیبت
دانش آموزان از فضای فیزیکی مدرسه بر روند
اجتماعی شدن و بر میزا ن آمادگی آنها به عنوانکنشگران اجتماعی در نظام تقسیم اجتماعی کار تاثیرات برگشت ناپذیری می گذارد. هد ف پژوهش بررسی روند
اجتماعی شدن دانشآموزا ن با رویکرد جامعه شناختی تفسیری پرگمتیستی هربرت بلومر در چنین شرایطی است. روش پژوهش حاضر،کیفی و با استفاده ازتکنیک مصاحبه ها ی نیمه ساخت یافته با
دانش آموزان و والدین مقطع دبستان مدارس شهر
بندرعباس و مشاهده مشارکتی است. یافته هایپژوهش حاکی از آنست که محدودیت هایی که قرنطینگی کرونایی در کنش های متقابل اجتماعی دانش آموزا ن ایجاد می کند، رونداجتماعی شدن دختران مقطع دبستان
بندرعباس را با اختلالاتی جدی مواجه می سازد.