بومی سازی به معنی تغییر در یک روند و فعالیت و همسوسازی آن فعالیت با اهداف و الزامات محلی و منطقه ای است، در برخی منابع نیز به عنوان فرآیند ترجمه روند، روش، راهکارها و خدمات به فرهنگ و زبان محلی مخاطبان هم اشاره شده است که طی آن یک محصول به شکلی جدید یا اضافه نمودن کارکردی جدید برای استفاده در محیط خاص آماده می شود. یکی از راه های دست یابی به این کیفیت های از دست رفته, رجوع به تکنیک ها و روش های ساخت است که با توجه به جزئیات, مصالح و همچنین هم نشینی آن ها و ترکیب مناسب اجزا بتوان به سمت کیفیت مطلوب در خانه معاصر رسید. این کیفیات در
معماری بومی ایرانی تجلی پیدا کرده است که در صورت توجه به آن می توان در طراحی
مسکن امروز از آن استفاده کرد. بدین منظور در این مقاله با یک مطالعه اکتشافی نسبت به موضوع اصلی؛ بوم, به تکنولوژی و
معماری بومی پرداخته و در ادامه پتانسیل های تکنولوژی های بومی مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر آن بر فضا بررسی می گردد.این مقاله سعی دارد با شناخت پتانسیل های
معماری بومی که در تکنولوژی های بومی نهفته, به ارائه راهکارهایی جهت طراحی فضایی با کیفیت و هویت ایرانی دست یابد.در پایان, در این مقاله به این نتیجه می رسیم که تکنولوژی یکی از عناصر اصلی کیفیت دهی در طراحی
مسکن ایرانی است و باید به روشهایی که در این مقاله به اجمال ذکر می شود, توجه گردد.