اثر ضریب لاغری بر دریافت حرارت خورشیدی در ساختمان های بلند مرتبه تهران*

نسبت ارتفاع به عرض که به عنوان ضریب لاغری نیز شناخته می شود با اثر بر کم و کیف سطوح بر میزان دریافت حرارت خورشیدی موثر است. با توجه به وسعت سطوح در فرم ساختمان های بلندمرتبه شهر تهران، ضرروی است تا جهت بهینه سازی مصرف انرژی، نقش این پارامتر مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا و با هدف ارزیابی تاثیر ضریب لاغری بر دریافت حرارت خورشیدی توسط بناهای بلندمرتبه شهر تهران سوالات زیر مطرح می گردند: چه رابطه ای بین ضریب لاغری و میزان دریافت حرارت خورشیدی توسط ساختمان های بلندمرتبه شهر تهران وجود دارد؟ ضریب همبستگی این رابطه چگونه است؟ پاسخ به این سوالات می تواند نقش کلیدی در تنظیم بارهای گرمایشی و سرمایشی و درنهایت بهینه سازی مصرف انرژی در بناهای مذکور داشته باشد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از شبیه سازی نرم افزاری انجام شده است. در ابتدا یک فرم پایه با شکل هندسی پرتکرار در نسبت های مختلفی از ضریب لاغری با استفاده از نرم افزار Design Builder مدلسازی و شبیه سازی شده و سپس نتایج با استفاده از مقایسه مورد تفسیر قرار گرفته اند. به عنوان نتیجه، با کاهش ضریب لاغری، میزان دریافت حرارت خورشیدی از جداره های نورگذر پوسته کاهش می یابد. این دنباله دارای یک نسبت تصاعدی ثابت نیست، اما به طور کلی کاهش یافته و بعد از عبور از عدد ۱ نسبت ها به تدریج به یک مقدار نزدیک می شوند.

Keywords:

ضریب لاغری , عملکرد انرژی , ساختمان بلندمرتبه , حرارت خورشیدی , دیزاین بیلدر.