بررسی وضعیت خشکسالی استان سیستان و بلوچستان با استفاده از شاخص بارش استاندارد

خشکسالی که یکی از مهم ترین بلایای طبیعی بوده، را در یک دوره زمانی با هوای نامعمول خشک که به حد کافی با فقدان آب به علت عدم تعادل هیدرولوژیک روبرو است تعریف می نمایند که با کمبود رطوبت نسبت به شرایط نرمال به کندی آغاز و به آرامی گسترش می یابد. در خشکسالی چهار ویژگی شدت، مدت، فراوانی و گستره خشکسالی به منظور برنامه ریزی و مدیریت منابع آبی مورد مطالعه قرار می گیرد. کشور پهناور ایران بعلت دارا بودن موقعیت خاص و ویژگی های توپوگرافیک، از آب و هوای متفاوتی برخوردار است. هدف از این تحقیق تعیین وضعیت اقلیم و تغییرات آن در ایستگاه های استان سیستان و بلوچستان با کمک داده های هواشناسی، دوره آماری سال های(۱۹۹۰ - ۲۰۱۹)می باشد. به این منظور، از شاخص بارش استاندارد (SPI) به عنوان شاخص منتخب جهت پایش خشکسالی با طول دوره آماری مشترک ۲۹ ساله در مقیاس زمانی ۲۴ ماهه استفاده گردید. مطابق نتایج بیشترین نوسان خشکسالی در دوره ۲۴ ماهه مربوط به بازه (۲۰۰۵ - ۲۰۰۰ )می باشد. روند تغییرات متغیر در طول دوره ۲۴ ماهه هیچ یک از مناطق استان از بروز خشکسالی در امان نبوده است. بیشترین میزان تغییرات نوسان خشکسالی مربوط به ایستگاه شهرستان زابل بوده و کمترین میزان در ایستگاه شهرستان زاهدان مشاهده شد.

بررسی وضعیت خشکسالی استان سیستان و بلوچستان با استفاده از شاخص بارش استاندارد Keywords:

خشکسالی , شاخص بارش استاندارد (SPI) , اقلیم , استان سیستان و بلوچستان