کارایی نانوزئولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد و تغذیه، آنزیم های گوارشی و ایمنی بچه ماهیان کپور (Cyprinus carpio) در سیستم بایوفلاک

فناوری بایوفلاک به­عنوان یک سیستم پرورش برای کاهش اثرات زیست محیطی تولید ماهی در نظر گرفته می­شود. در مطالعه حاضر تاثیر نانوذرات زئولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد، آنزیم­های گوارشی و پاسخ ایمنی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) پرورش یافته در شرایط بایوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان (وزن اولیه ۳۶/۰± ۹۹/۷ گرم) در ۴ تیمار تقسیم شدند و  با ۴ سطح از نانوذره زئولیت به­میزان ۰ (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی­گرم در کیلوگرم جیره غذایی در سیستم بایوفلاک (NZ۱، NZ۲ و NZ۳) به­مدت ۶۰ روز تغذیه شدند. نسبت کربن به ازت (۱:۱۵) با استفاده از ساکارز تامین گردید. پارامترهای کیفیت آب مانند ترکیبات نیتروژنی در طول دوره آزمایش اندازه­گیری شد. پایان دوره آزمایش، بالاترین شاخص­های رشد و کمترین ضریب تبدیل غذایی در جیره ۵۰ میلی گرم در کیلوگرم (NZ۱) به دست آمد. فعالیت پروتئاز روده در تیمارهای NZ۱ و NZ۲ به­طور معنی ­داری بیشتر از سایر تیمارها بود، و بیشترین فعالیت لیپاز و آمیلاز مربوط به تیمار NZ۱ بود. جیره­های ۵۰ و ۱۰۰ نانوزئولیت در شرایط بایوفلاک به­طور قابل توجهی فعالیت سیستم ایمنی ماهی را افزایش دادند. مطالعه حاضر نشان می­دهد که مکمل غذایی با ۵۰ و ۱۰۰ میلی­گرم نانوذرات زئولیت در سیستم بایوفلاک به­طور قابل توجهی باعث افزایش عملکرد رشد، آنزیم­های گوارشی و پاسخ ایمنی در ماهی کپور معمولی در مخازن پرورش ماهی می ­شود.

کارایی نانوزئولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد و تغذیه، آنزیم های گوارشی و ایمنی بچه ماهیان کپور (Cyprinus carpio) در سیستم بایوفلاک Keywords:

Zeolite nanoparticle , Common carp , Biofloc , Physiology , نانوذرات زئولیت , ماهی کپور معمولی , بیوفلاک , فیزیولوژی