تحلیل چند شاخصه از دعای چهل وچهارم صحیفه سجادیه

دعای چهل و چهارم یکی ازمناجات و دعاهای صحیفه سجادیه امام سجادm از بیان گهر بار حضرت در بدو ورود به ماه رمضان که ماه رحمت و مغفرت الهی می‎باشد، ایراد فرموده اند. هر چند این دعا از جمله دعا های می‎باشد که از حضرت در موقعیت خاص وبرای زمان خاصی منقول می‎باشد. و غالبا حاوی مضامینی است که مربوط به آن موقعیت است. از جمله توفیق انجام وظایف خاص، یا تقاضای برکاتی، که در آن موقعیت، شامل حال بندگان خاص می‎شود. و یا توفیق اجتناب از معاصی وتوفیق نجات از دام های گسترده دستگاه ابلیس. اما فرایند نگاه امام در این دعا را اگر عمیق بشویم نشان از مرتبه و جایگاه والا و با عظمت آن ماه را نشان می دهد و بدین معنا است که این جایگاه به عنوان سکوی عروج اندیشه، احساس و عمل بندگان باشد تا در مواقع دیگر نیز مشمول توفیقات و برکات الهی قرار بگیرد. حال در بیان مسئله سوالات اصلی که مطرح می شود؛ اولا: نوع نگاه عرفانی امامm به ماه مبارک رمضان چگونه است؟ ثانیا: امام سجادm چگونه «ماه رمضان» را توصیف می‎کند؟ شاخصه ها و ویژگی های ماه رمضان در این دعا چیست؟ پیرامون آن سوالاتی دیگری نیز مطرح است از جمله اینکه: آیا خواسته های امام در ظرف دعای ماه رمضان بیشتر به بینش و گرایش های قلبی و اعتقادی صرف، مربوط می شود یا به گرایش های عملی نیز ارتباط دارد؟ در پاسخ به سوالات اصلی و دیگر سوالات، هدف ما بیان توضیحات مختصری است در فراز های این دعای شریف، تا به قدر توان خویش، از آن سرچشمه فیاض جرعه ی بر گیریم و راهنمای باشد برای تقرب به ایزد منان و نجات از آتش عذاب. ان شاء الله.

تحلیل چند شاخصه از دعای چهل وچهارم صحیفه سجادیه Keywords:

دعا , راه سعادت , جایگاه ماه رمضان , بیان , ویژگی