چهارم اسفند ۱۳۳۸ خداوند نوزادی به خانواده امینیان هدیه کرد که همچون خورشید می درخشید. او در همان دقایق نخست تولد،در قلب خویشان جای گرفت ، طوری که همه نسبت به او اظهار علاقه می کردند. با ورود به دبستان و طی کردن دوران ابتدایی ومتوسطه ، نحوه منش و برخورد او با جامعه باعث علاقه و محبت بیشتر بستگان و آشنایان به او شد. در ادامه تحصیل ، به سبب علاقه وافری که به علم و دانش داشت به » انستیتو مشهد« گام نهاد و در رشته مهندسی صنایع اتومبیل به کسب دانش پرداخت . وی همزمان با تحصیل ، مشغول کار و تلاش بود و کوچکترین فشار مالی را بر خانواده خود تحمیل نمی کرد. شهید امینیان همراه با ملت شریف ایران در تظاهرات و راهپیمیایی ها علیه رژیم طاغوت پهلوی تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی شرکت گسترده داشت . وی پس از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه به خدمت مقدس سربازی رفت و در طول مدت خدمت همواره در جبهه های جنگ و
جهاد در راهخدا حضور می یافت . مهندس قدرت االله امینیان در سال ۱۳۶۱ با عضویت در
جهاد سازندگی ، منشا خدمات صادقانه و بسیار مهمی در محورهای عملیاتی و خطوط مقدم جبهه شد. سر انجام وی در حال انجام ماموریت های مهندسی ، در حال احداث پل و سنگر وخدمات دیگر مهندسی در منطقه عملیاتی سلیمانیه درخاک عراق، بر اثر انفجار مین هر دو دست و پایش قطع شد و به ندای حق لبیک گفت و به دیدار معبودش شتافت .