برنامه ریزی توسعه صنعت گردشگری در جهت توسعه پایدار شهری نمونه موردی: شهرستان املش

صنعت گردشگری نقش مهمی درترغیب سرمایه گذاری درزیرساخت ها ایجاد درامد برای دولت و اشتغال زایی مستقیم وغیرمستقیم درسراسر دنیا داشته است زیرا این صنعت نهتنها درپیشبرد اقتصادملی ودرامدهای ارزی نقش دارد بلکه صنعتی پاکیزه و عاری ازالودگی و درعین حال ایجاد کننده مشاغل جدید می باشد باوجود تمامی این پیامدهای مثبت آنچه دولت ها و اجتماعات محلی رادرپذیرش آن مردد می سازد اثار منفی آن ازجمله اشفته سازی نظم لایه های اجتماعی درون جوامع محلی تخریب محیط طبیعی نفوذاقتصادغیربومی است بنابراین توسعه پایدرا که درپی بهبود کیفیت زندگی ازنظر اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی درپرتوعدالتدرون ومیان نسلی است مناسبترین رویکردی است که درتوسعه گردشگری میتوان درپیش گرفت دراین مقاله فرض شده است که بهره برداری ازدارایی ها و توانهای بالقوه محیطی فرهنگی و تاریخی شهراملش درچارچوب اصول توسعه پایدار موجب توسعه میشوددراین راستا نخست تعاریف گردشگری و پایداری و گردشگری پایدار مورد بررسی قرارمیگیرد سپس به شناخت و برسری قلمرومکانی تحقیق پردخته و پس ازتحلیل مشکلات و مسائل شهرستان درحوزه گردشگری درجهت ارتقای کیفیت گردشگری شهرستان راهبردهایی با استفاده ازتکنیک سوات و ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی درقالب عرصه های مربوطه ارایه میگردد نتایج نهایی نشان میدهد که راهبردهای قابل قبول درتوسعه گردشگری این شهرستان راهبردهای محافظه کارانه اند.