بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه

نسبت دانش فقه و اخلاق یکی از مباحث مهم و تاثیرگذار بر مباحث میان رشته ای این دو دانش است. دیدگاه های متفاوتی در خصوص این نسبت وجود دارد که می توان آن ها را در سه دسته اتحاد، تنافر، و تعامل طبقه بندی کرد. طرفداران تمایز، چه در معتقد به تنافر و چه تعامل، یکی از تفاوت های اساسی میان فقه و اخلاق را در موضوع می دانند: موضوع فقه به رفتار انسانی مربوط می شود، در حالی که اخلاق به ملکات و منش ها می پردازد. این پژوهش به بررسی دلایل روایی که امکان دارد ملکات و منش ها را از حوزه فقه خارج کنند و داخل در علم اخلاق کنند، می پردازد. روش تحقیق به صورت جمع آوری و تحلیل دلالی گزاره های نقلی بوده است. نتایج نشان می دهد که سه دلیل روایی ممکن برای عدم موضوعیت ملکات در فقه، از قوت کافی برخوردار نیستند. در پایان هم یک دلیل عقلی و انسان شناسانه که دست به تاویل روایات دال بر حرمت رذایل اخلاقی زده، بررسی و نقد شده است.

بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه Keywords:

نسبت فقه و اخلاق , تمایز موضوعی , احادیث , رفتار , ملکات