تاثیر بافت موقعیتی در معناشناسی وصف های هنری اشعار موسوی و سعاده براساس انگاره هلیدی

از ابزارهای کارآمد زبان شناسی نقش گرا که به بررسی عوامل موثر در استنباط معانی می پردازد؛ بافت موقعیتی۱ است که رابطه واژگان و جملات را با مصادیق خارج از نظام زبان بررسی می کند. بررسی این بافت منجر به درک معانی شگردهای ادبی از جمله وصف های هنری می گردد. وصف های هنری۲ همان کاربست هنری صفت در کلام است که به سبب قرار گرفتن در بافت کلام ادبی، دلالت های متفاوت پیدا می کند. در این پژوهش با روش توصیفی_تحلیلی و با استناد به مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی بر آن شدیم تا با توجه به نظریه زبان شناسی نقش گرای هلیدی، به معناشناسی وصف های هنری اشعار حافظ موسوی (۱۳۳۳ش) شاعر معاصر ایرانی و ودیع سعاده (۱۹۴۸م) شاعر معاصر لبنانی بپردازیم. نتایج پژوهش بیانگر آن است که مدلول های وصف های هنری اشعار دو شاعر به دو دسته تاریک و روشن قابل تقسیم است که بسامد مدلول های تاریک در اشعار به سبب ترسیم موضوعات اجتماعی بیش از مدلول های روشن است؛ اگرچه غالبا روزنه ای از امید در سراسر اشعار دو شاعر نمایان است. روایی بودن و افعال متناسب با آن از بارزترین ویژگی های سبکی وصف های هنری اشعار دو شاعر است. انتخاب شاعر به عنوان مشارک اصلی بندها باعث حضور مستقیم آن ها در فضای اشعار شده است. وجه اخباری در بندها پربسامد بوده و القاگر مفهوم احتمال و تداول در قالب عنصر وجهی وابسته سازی است؛ زیرا دو شاعر وصف های هنری را چون عرصه ای برای بیان شرح حال خود و جامعه برگزیده اند. .

تاثیر بافت موقعیتی در معناشناسی وصف های هنری اشعار موسوی و سعاده براساس انگاره هلیدی Keywords:

Functional linguistics , situational context , semantics , epithets , Hafez Mousavi , Wadī‛ Sa‛ādah , زبان شناسی نقش گرا , بافت موقعیتی , معناشناسی , وصف های هنری , حافظ موسوی , ودیع سعاده.