رشد صنعت گردشگری بین المللی در کشورهای در حال توسعه، بعد از جنگ جهانی دوم شروع شد. این کشورها گردشگری را به عنوان یک راه امید بخش بالقوه برای دستیابی به رشد اقتصادی و انسانی تلقی می کردند. کشور ایران یکی از قطب های مهم گردشگری در جهان به شمار می رود که با برخورداری از سابقه دیرین تمدن و فرهنگ، طبیعت و شرایط اقلیمی گوناگون و عوامل دیگر از این دست، توانایی قرارگیری در جایگاه مناسب نقاط پرجاذبه گردشگری در سطح آسیا و بین المللی را دارد. در شرایط فعلی، عوامل سنتی صنعت گردشگری مانند جاذبه های طبیعی و آثار باستانی دیگر بعنوان تنها عوامل جذب توریست مطرح نیستند. بلکه عوامل دیگری هستند که نقش کلیدی در جذب گردشگر و ایجاد رضایت در بین آنها ایفاء می کنند. بدین ترتیب، شناسایی آن دسته از ویژگی های میزبان که باعث
تشویق گردشگران به سفر به کشور مورد نظر می شود از اهمیت شایانی برخوردار است. چرا که با شناسایی این عوامل خواهیم توانست با سرمایه گذاری مناسب و ارتقاء کمی و کیفی آنها راه را برای جذب هرچه بیشتر گردشگران هموار نموده و بدین ترتیب بازار گردشگری در مناطق توریستی را رونق بخشید. نتایج نشان می دهد ظرفیت های صنعت گردشگری، مانند ایجاد فرصت های شغلی، توسعه زیرساخت ها، ورود گردشگران خارجی، افزایش تقاضا برای کالاهای داخلی، افزایش صادرات و افزایش امکان سرمایه گذاری خارجی، از دلایل اصلی است که در راستای رشد اقتصادی باید بدان توجه ویژه ای داشت.