ارزیابی اثربخشی برنامه های پیشگیری از وقوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان

اختلالات رفتاری در دانش آموزان می تواند تاثیرات منفی چشمگیری بر زندگی اجتماعی، تحصیلی و روانی آنان داشته باشد. تحقیق حاضر به ارزیابی اثربخشی برنامه های پیشگیری از وقوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان پرداخته است. این مطالعه با استفاده از یک رویکرد تجربی و با بهره گیری از ابزارهای کمی و کیفی، نتایج برنامه های آموزشی و مشاوره ای برای پیشگیری از اختلالات رفتاری را در یک نمونه از دانش آموزان پایه های ابتدایی مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور، ۱۰۰ دانش آموز به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در معرض برنامه های پیشگیری شامل کارگاه های آموزشی، جلسات مشاوره و فعالیت های گروهی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در شرایط عادی ادامه دادند. ارزیابی ها شامل پرسش نامه های استاندارد سنجش اختلالات رفتاری و مصاحبه های عمیق با معلمان و والدین دانش آموزان پس از پایان برنامه ها بود. نتایج نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش به طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل کاهش قابل توجهی در نشانه های اختلالات رفتاری خود نشان دادند. علاوه بر این، یافته ها حاکی از بهبود در مهارت های اجتماعی و افزایش رضایتمندی دانش آموزان از محیط مدرسه بود. بر اساس این نتایج، می توان نتیجه گیری کرد که برنامه های پیشگیری از وقوع اختلالات رفتاری، به ویژه آنهایی که شامل آموزش و مشاوره هستند، می توانند به صورت موثری در کاهش اختلالات رفتاری و بهبود کیفیت زندگی تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان نقش داشته باشند. این تحقیق نیاز به طراحی و اجرای برنامه های پیشگیری بیشتری در مدارس را تاکید می کند.

ارزیابی اثربخشی برنامه های پیشگیری از وقوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان Keywords:

اختلالات رفتاری , پیشگیری , دانش آموزان , برنامه های آموزشی , اثربخشی.